بهـاران میـــرسد از راه، عزیزان چشم ما روشن

به رویــد لالـــه و گل، در بیــابان چشم ما روشن

جهان بار دیگر سـازد، به تن از جامه ی رنگین

ز هر سو میــــرسد بوی گلستــان چشم ما روشن

سرایـــد بلبل شوریــــده حـــــال درد منـــــدان را

به شــــاخِ گل بنــــالد، عندلیبـــان چشم ما روشن

صـــدای نی به پیچد باز در صحـــرای مجنونان

بیایـــد ایل و بای همراهی چوپان چشم ما روشن

دگـــر از سـردی دی نیست آهنـــگ پریشـــــانی

بهر سو سبزه است و ابر و باران چشم ما روشن

تو هر چـــه باده داری گیر، سوی کوهساران رو

که از راه میــــرسد باده پرستــان چشم ما روشن

برون از خانــه شو تا عطـر گل های چمن بویی

هــوای گلشن عشـق است درمان چشم ما روشن

به محمود میدهم احوال از معشوقه ی خود خواه

که سازد باز با او عهـــد و پیمان چشم ما روشن
----------------------------------------------

بامداد دوشنبه 23 حوت ( اسفند ) 1395 آفتابی

که برابر میشود به 13 مارچ 2016 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان