به آسمـــان بـــروم تـا به خـــــانه ای مهتاب

تـــــرا به خوبــی از آنجــا نظـــر کنم امشب

امپراطور

بیت غزل:

دستم شکسته پای ز کار اوفتاده است

لطف نما به مظهــر این جان فـــدا بیا

امپراطور

شود که نامــــه به نـام تـو سـر کنم امشب

فلک به نالـــه ای خود با خبـر کنم امشب

اگرچــه قسمتـم آوارگـــی شد آخــر کـار

ز شـــور عشق بســویت سفر کنم امشب

به آسمـــان بـــروم تا به خــانه ای مهتاب

تـــرا به خوبــی از آنجــا نظر کنم امشب

من و دل هــــر دو سـر بام آسمان هستیم

بیــا بیــا ز خوشـــی دیـــده تر کنم امشب

همیشه روز من است همچو شام تار سیاه

تو جـلوه ای بنمــــا تـــا سحـر کنم امشب

بسوی مزرعـــــه ای سبز کهکشان تو بیا

که من ز کوچه ای عشقت گـذر کنم امشب

عجب شبی است که من با ستـارگان یکجا

بــدور مــاه رخ ات بــــال و پر کنم امشب

تو پادشـــاهی به محمود ســـرو تن نـــازم

اجـــــازه ده که سخن مختصـر کنم امشب
-----------------------

سه شنبه 30 ثور 1393 هجری آفتابی

که برابر میشود به 20 می 2014 میلادی

ســــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

سلام ...!
بازام  منم همان دیوانهء که سالهاست تو فراموشش کردی و  باز به یاد آوردی و به دفتر خاطرات دور.... به حبس ابد افکندی و شکنجه هایت را به دریغ در جرم عاشق بودنش روا داشتی.......
آری این منم که مطیع تو و فرمان بردار قلب سرکشم... و در رزمگاه مرگ و زنده گی شتابان  بسوی تو  می طپم، عجب مدار من به این درد ها عادت کردم  و درد آشنا هستم، تویی که از درد دادن و شکنجه کردن به درد آمده ای تو آغاز کردی ولی سرد شدی من حالا گرم شدم و دوستدارم به انجام برسم .. تو رفتی شبت را در کنار پنجره  و به نگاه کردن ستاره های آسمان  گذشتاندی و روز ات را در کنار ساحل تنهایی با شنیدن آواهی پرندگان دریایی و غرش  امواج مست و سر کش به پایان بردی بگو چه بدست آوردی غیر از من و خدا؟ تو شکست خوردی و  نقطه ای ختمه گذاشتی من شکستم را نقطه ای آغاز کامیابی هایم شمردم .
عزیزم..! آسمان کوچک نیست، سهم ما بسیار است، تو فقط این همه را میدانی، که دگر راهی نیست، من ازین حرف تو هم در عجب.... بال پرواز خیالم ،نشناسد حدی،  تو خودت میدانی .. تو سفر رفتی و من ، به وطن با همه بیگانه شدم، یعنی در ملک خودم غربت و  آواره شدم
چقدر مشکل است تو خودت میدانی ، چقدر پشت نوازش هایت ، چقدر بهر ادا و نازت ،چقدر  پاک و مصفا که خودت نان و غذا های مرا به دو دستان خودت به هزارن امید، به هزاران حیا به منش میدادی، بیشتر زین عمل ات  تو خودت لذت ان میبردی ، بوسه ها  از لب خود به لبم هدیه فراوان کردی. بخدا یاد از آن خاطره ها مشکل است
تو فراموش نکن  تو فراموش نکن به امید تو نفس میکشم و این کافیست
انتظارت هستم انتظارت هستم انتظارت هستم
به تو باور دارم به تو امید دوباره دارم
که تو با من باشی
به همین خاطر فردای تو من، زنده گی می کنم و مینشینم ، زنده گی میکنم و می بینم..
گرچه تکراری است، ولی این واژه ای زیبا،  زیباست
دوستت دارم میدانم که میدانی
دوستت دارم میدانی که میدانم
احمد محمود امپراطور
        

سر ِ عهد و قول ات وفــــادار باش

جوانِ نیـــکو خوی و عیـــار باش

امپراطـور

دل تنگ می شوم بـه هـوای وصال تو

از این که نیستم خبر از روز و حال تو

امپراطور

دل تنگ می شوم بـه هـوای وصال تو

از این که نیستم خبر از روز و حال تو

امپراطور

بر این دل شکستــــه ای من انقلاب شد

آری جگر به سیـــخ و کرایی کباب شد

امپراطور

دین ناشناس بهِ بُوَد از دین فــروش دهر

زین مــار آستیــن همه در اضطراب شد

امپراطور

جهـــــــانِ راز بــــــه دل آرمیـــده می ماند

هـــــــــــزار واژه به لب نـارسیده می ماند

شراب هستـــی به خُم موج میزند تا حشر

حیــــات گیتــــی به صبــح دمیده می ماند

طپیـــــدن و به رهــــی عشق ناامید شدن

به غنچــــــه هـای گــــلاب تکیده می ماند

نـگاه تیـــــز و، صف مـــژه ای غضب آلود

به پادشــــــاه سپـــــــاهی کشیده می ماند

شتـــــــاب عمر بگیــــــرد مجـال فرصت ها

پـرنده میـــــرود اینجــــــــا خزیده می ماند

به هوش باش که غفلت همیشه بیدار است

که تیــــر مرگ به هـــر جــا رمیده می ماند

ز ما مپـرس چه حالیــــم و در چه احوالیـــم

همین بس است که بیتی قصیده می ماند

بیا و همـــراهی محمود همسفـر می باش

که بی تـو در همــــه عالم جریده می ماند
--------------------

شنبـــه 27 ثــــور 1393 هجری آفتـــابی

که برابر میشود به 17 می 2014 میلادی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور