سفارش تبلیغ
صبا ویژن

خورشید تابنده عشق
قالب وبلاگ
لینک دوستان

تخمیس از مخمس سرای جوان کشور احمد محمود امپراطور نشـــــه ای می ز جامِ انگور است شهــــد گل در دهـــانِ زنبور است دل به زنــدانِ عشق مصبور است نامِ نیــــکو همیشــــه مشهور است آخـــرین خانه، خانه ای گور است -------------------------------- خوشــــی در تار و پودِ عالم نیست عــرق شــــــرم، اشکِ ماتم نیست هر سبک سر رفیق و همدم نیست هــر دو پــا را که بینی، آدم نیست دهـــر دون بازیی زر و زور است -------------------------------- آتشـــــی از دلــــــم زبــــــــانه زند تیـــــــر عشقی ســــــرم نشانه زند هوشِ من را چــــــه زیــرکانه زند عبــــــرتِ هستـــــــی تازیـانه زند تن به این نفسِ زانی مزدور است -------------------------------- یکی در گوشه ای خودش تنهاست یکی در دامِ عاشقــــــــی رسواست یکی دستش به گــــــــردنِ میناست یکی پنهـــــان و عالمـــــی پیداست هر کـه در کار خویش مامور است -------------------------------- در وفـــــا عهــــد و جان نثاری کو یــــــار را دست مهـــر و یاری کو از ادب لطف و سایــــــه داری کو بخت و اقبــــــــال و رستگاری کو چشم نرگس ز غصه مخمور است -------------------------------- میـــــدهد عشق پیــــــچ و تاب مرا می کشــد وهـــــم و اضطراب مرا گاه بیـــــداری گاهـــــی خواب مرا عطشِ حســــــرتِ ســـــــراب مرا آنچـــــه نزدیک دیده ای دور است -------------------------------- تاکه ســــــــروِ قدِ تــــو قد رس شد لبِ مـن تــــــــــــازه از مخمس شد از حجـــــــابِ تــــــو دل ملبس شد بـــــــاده کهنــــــه خام و نا رس شد هرچه عنــــوان نمایی دستور است -------------------------------- چنــــــد حرف که میشـــود موزون آه در سینــــــــــه میـــــزند شبخون دل بر آیـــــد ز خانــــه اش بیرون صد هــزار همچو من شود مجنون فهــم اگر نیست چشم ها کور است -------------------------------- نه عـــلاجِ نه دارو می خواهیـــــــم نه کمندِ ز گیســـو می خواهیـــــــم نه همــان تیغِ ابرو می خواهیــــــم نه فسونی نه جـادو می خواهیــــــم زخـــم ما کهنه است و ناسور است -------------------------------- گــر تو این را فســــــــانه میگویی یــــــــــا نــــوای شبـــــانه میگویی شعــــــر من را تــــرانه می گویی یاکــــــــه اشکِ روانـــــه میگویی طـــــرحِ محمودِ امپـــراطور است -------------------------------- شنبه 30 سرطان 1397 آفتابی که برابر میشود به 21 جولای 2018 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور عکس ‏احمد محمود امپراطور Ahmad Mahmood Imperator‏


نشـئــــه ی می ز جامِ انگور است
شهــــد گل در دهـــانِ زنبور است
دل به زنــدانِ عشق مصبور است
نامِ نیــــکو همیشــــه مشهور است
آخـــرین خانه، خانه ای گور است

--------------------------------
خوشــــی در تار و پودِ عالم نیست
عــرق شــــــرم، اشکِ ماتم نیست
هر سبک سر رفیق و همدم نیست
هــر دو پــا را که بینی، آدم نیست
دهـــر دون بازیی زر و زور است
--------------------------------
آتشـــــی از دلــــــم زبــــــــانه زند
تیـــــــر عشقی ســــــرم نشانه زند
هوشِ من را چــــــه زیــرکانه زند
عبــــــرتِ هستـــــــی تازیـانه زند
تن به این نفسِ زانی مزدور است
--------------------------------
یکی در گوشه ای خودش تنهاست
یکی در دامِ عاشقــــــــی رسواست
یکی دستش به گــــــــردنِ میناست
یکی پنهـــــان و عالمـــــی پیداست
هر کـه در کار خویش مامور است
--------------------------------
در وفـــــا عهــــد و جان نثاری کو
یــــــار را دست مهـــر و یاری کو
از ادب لطف و سایــــــه داری کو
بخت و اقبــــــــال و رستگاری کو
چشم نرگس ز غصه مخمور است
--------------------------------
میـــــدهد عشق پیــــــچ و تاب مرا
می کشــد وهـــــم و اضطراب مرا
گاه بیـــــداری گاهـــــی خواب مرا
عطشِ حســــــرتِ ســـــــراب مرا
آنچـــــه نزدیک دیده ای دور است
--------------------------------
تاکه ســــــــروِ قدِ تــــو قد رس شد
لبِ مـن تــــــــــــازه از مخمس شد
از حجـــــــابِ تــــــو دل ملبس شد
بـــــــاده کهنــــــه خام و نا رس شد
هرچه عنــــوان نمایی دستور است
--------------------------------
چنــــــد حرف که میشـــود موزون
آه در سینــــــــــه میـــــزند شبخون
دل بر آیـــــد ز خانــــه اش بیرون
صد هــزار همچو من شود مجنون
فهــم اگر نیست چشم ها کور است
--------------------------------
نه عـــلاجِ نه دارو می خواهیـــــــم
نه کمندِ ز گیســـو می خواهیـــــــم
نه همــان تیغِ ابرو می خواهیــــــم
نه فسونی نه جـادو می خواهیــــــم
زخـــم ما کهنه است و ناسور است
--------------------------------
گــر تو این را فســــــــانه میگویی
یــــــــــا نــــوای شبـــــانه میگویی
شعــــــر من را تــــرانه می گویی
یاکــــــــه اشکِ روانـــــه میگویی
طـــــرحِ محمودِ امپـــراطور است
--------------------------------

شنبه 30 سرطان 1397 آفتابی
که برابر میشود به 21 جولای 2018 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور

 

[ یکشنبه 97/4/31 ] [ 9:58 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

   ز کوچــه بـــاغِ تـو امشب گذر نخواهم کرد خـــودم پـریش و تو را در بدر نخواهم کرد به عشق خـامِ تو من ترک سر نخواهم کرد حیـــات و هــر نفسِ خود هدر نخواهم کرد به هیچ گوشه ای شهری سفر نخواهم کرد --------------------------------------- میــــانِ آتشِ احســــــاسِ خـــود کباب شدم به پیشِ چشـــم رقیبـــــان ز شرم آب شدم به پشتِ زیِن هــــوس پـای بر رکاب شدم دچـــــار غصه و اندوه  و اضطراب شدم تلاش و سعــی تو بر من اثر نخواهد کرد --------------------------------------- تو خویش پادشــــــه مــــا را غلام دانستی شئـون زنــــدگی بـــــر مــــا حرام دانستی شــــکوه و شـــــاًن خودت در مقام دانستی برنـــــده خنجــــــرِ مـــــــا را نیام دانستی من از جماعتِ خود بین حذر نخواهم کرد --------------------------------------- جفـــــا و جـــــور من از روزگار می بینم خـــــزانِ خویش در این نـــوبهار می بینم هـــــــــزار حادثــــــه را آشکــار می بینم به تنــــگ دستی خـــود من وقار می بینم به سوی هستـــی دنیــــا نظر نخواهم کرد --------------------------------------- به شهــــــرِ دل چقدر ها قیامت افتاده است به کــــــارِ دل چقدر ها وخامت افتاده است به جـــــانِ دل چقدر ها ملامت افتاده است به عــــزمِ دل چقدر ها شهامت افتاده است اگر ضــــرر نکند دل ضــرر نخواهم کرد --------------------------------------- من از بیان ادب شـــــاد و ســـرفزار استم درون سینـــــه عـشــــاق در گــــداز استم نیـــــازمند به یکتـــــایی بی نیـــــاز استم هـــزار شکر که محمود اهــــل راز استم خودم اسیــــــــر بد و بدگهـر نخواهم کرد --------------------------------------- یکشنبه 24 سرطان 1397 آفتابی که برابر میشود به 15 جولای 2018 ترسایی ســـرودم احمد محمود امپراطور


ز کوچــه بـــاغِ تـو امشب گذر نخواهم کرد

خـــودم پـریش و تو را در بدر نخواهم کرد

به عشق خـامِ تو من ترک سر نخواهم کرد

حیـــات و هــر نفسِ خود هدر نخواهم کرد

به هیچ گوشه ای شهری سفر نخواهم کرد
---------------------------------------

میــــانِ آتشِ احســــــاسِ خـــود کباب شدم

به پیشِ چشـــم رقیبـــــان ز شرم آب شدم

به پشتِ زیِن هــــوس پـای بر رکاب شدم

دچـــــار غصه و اندوه  و اضطراب شدم

تلاش و سعــی تو بر من اثر نخواهد کرد
---------------------------------------

تو خویش پادشــــــه مــــا را غلام دانستی

شئـون زنــــدگی بـــــر مــــا حرام دانستی

شــــکوه و شـــــاًن خودت در مقام دانستی

برنـــــده خنجــــــرِ مـــــــا را نیام دانستی

من از جماعتِ خود بین حذر نخواهم کرد
---------------------------------------

جفـــــا و جـــــور من از روزگار می بینم

خـــــزانِ خویش در این نـــوبهار می بینم

هـــــــــزار حادثــــــه را آشکــار می بینم

به تنــــگ دستی خـــود من وقار می بینم

به سوی هستـــی دنیــــا نظر نخواهم کرد
---------------------------------------

به شهــــــرِ دل چقدر ها قیامت افتاده است

به کــــــارِ دل چقدر ها وخامت افتاده است

به جـــــانِ دل چقدر ها ملامت افتاده است

به عــــزمِ دل چقدر ها شهامت افتاده است

اگر ضــــرر نکند دل ضــرر نخواهم کرد
---------------------------------------

من از بیان ادب شـــــاد و ســـرفزار استم

درون سینـــــه عـشــــاق در گــــداز استم

نیـــــازمند به یکتـــــایی بی نیـــــاز استم

هـــزار شکر که محمود اهــــل راز استم

خودم اسیــــــــر بد و بدگهـر نخواهم کرد
---------------------------------------

یکشنبه 24 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 15 جولای 2018 ترسایی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور


[ یکشنبه 97/4/24 ] [ 5:39 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]
پیام قدردانی لیلی جان حبیب از احمد محمود امپراطور به نسبت غزل که

از ایشان را در قالب تخمیس در آورده است.

احمد عزیز.!
امپراطور مخمس های قشنگ !
زبانم از توصیف آثار نغز شما قاصر است
عزیز دوست مهربان!
‎نظم و نثر فارسی دری را در قالبی برگزیده ایی که از استعداد خلاق و اندیشه

و تفکر پر بارت سرچشمه دارد - به دوستی تان افتخار دارم -

من نسبت به بسیاری از دوستان شاعرم برای شعر ها

و نوشته های تان اهل نظر و لایک نبوده ام لکن همواره تراوش های

صریر خامه پربار شما را با اشتیاق و، ولع خاص مرور میکنم بار بار میخوانم .

از بذل توجه به غزلواره و دلسروده ام

که تخمیس کرده أید جهان سپاس

‎واقعا اندیشه والای شما رنگ زیبای به نوشته ی

من بخشیده است بار بار تشکر میکنم.

آنچه را خدا بر شما به ودیعه نهاده برای تسکین دلهای پر درد است...

زندگی همین است .. احساس آدمی در هر برهه ای حیات

تشنه ای انست که برای عبور از ورطه نا امیدی ها تنهایی ها

نامرادی ها و خم پیج های مسیر زندگی بهانه ای داشته باشد .

زهی آنان که این مسیر را با گذاشتن نقشی از خود عبور میکنند -

به همت طبع حساس روح آزاد و قلم سبز سرمنزل هستی را می پیمایند

و حرف حرف دل خود را مانند قطرات شمع بر صحیفه روزگار میریزند و از سپاهان

سیاهی قلمهای سبز شان کلهای اندیشه را بذر میکنند و دیگران را چون پروانه ها

در پیرامون آن روشنایی و آن گلهای جاودان معطر را به پرواز و پر فشانی میرسانند.

دوست بزرگوارم دستانت پرتوان باد تا همواره

با قلم زرین نقش های جاودانی بیافرینی!

با درود و مهر و حرمت فراوان

لیلی حبیب

ایالات متحده امریکا

[ پنج شنبه 97/4/21 ] [ 9:8 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

بــــــاده از لعـلِ سخنگوی تو لبریزم کرد ادب و خصلتِ نیــــــکوی تو لبریزم کرد آتــــشِ دوری ز پهـــــلوی تو لبریزم کرد نشــــــه ای نرگس جادوی تو لبریزم کرد عطرِ پیــــراهن و گیسوی تو لبریزم کرد -------------------------------------- دلِ دیــــوانه ای من را نبود لحظه مجال دست من گر برسـد دامن تو نیست محال روز و شب میگذرد در تپش آبـاد وصال شبِ مهتـــــاب شد و باز به دریای خیال موجِ سودای مـه ی روی تو لبریزم کرد -------------------------------------- تویی آن زیــــــورِ ابیـــــــاتِ بلندای کلیم منِ بیچاره ای کـم طالع و این طبعِ سقیم بنمـــــودم به درِ عشقِ تو صد ها تعظیم روی آن زورقِ یـــاد تو نشستم چو نسیم سفــــرِ شعرِ ســــــرِ کوی تو لبریزم کرد -------------------------------------- شبِ رنگ و شبِ مهر و شبِ رعنایی دل شبِ حسن و شبِ ذوق و شبِ شیدایی دل شبِ کـــام و شبِ نـــــام و شبِ بینایی دل شبِ عشق و شبِ نـور و شبِ رویایی دل شوق آن قــامت دلجـــــوی تو لبریزم کرد -------------------------------------- دیــــده با دیـــــدنِ روی تو بـگردد روشن بلبـــــلِ نغمــــه سرا چهچه زند در گلشن میشود شـــــعر تو در بستــرِ کاغذ خرمن گلِ یــــادت چمنِ گل شد و، دریای سخن بیت، بیتِ از غـــزلِ بوی تو لبریزم کرد -------------------------------------- چقــــدر معرکه آساست عیان دیدنِ وصل نفس تازه ای دیگر کشـی در مامنِ وصل سر نهادن به تهی تیغِ تو و جوشنِ وصل یادم آمد خـــمِ ابــــروی تو و گلشنِِ وصل مستی و ذوق و هیـــاهوی تو لبریزم کرد -------------------------------------- گهـــی گم گشتم و گاهـــی خوده پیدا دیدم دلِ محمود به ماننـــــــده ای دریـــا دیدیم شعرِ زیبـــــــا تـــــــــو را لایقِ معنا دیدم دستِ تو شاخــــه اى گل برکفِ لیلا دیدم شعــفِ واژه اى نیـــــکوى تو لبریزم کرد -------------------------------------- چهارشنبه 20 سرطان 1397 آفتابی که برابر میشود به 11 جولای 2018 ترسایی سرودم احمد محمود امپراطور


بــــــاده از لعـلِ سخنگوی تو لبریزم کرد

ادب و خصلتِ نیــــــکوی تو لبریزم کرد

آتــــشِ دوری ز پهـــــلوی تو لبریزم کرد

نشــــــه ای نرگس جادوی تو لبریزم کرد

عطرِ پیــــراهن و گیسوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

دلِ دیــــوانه ای من را نبود لحظه مجال

دست من گر برسـد دامن تو نیست محال

روز و شب میگذرد در تپش آبـاد وصال

شبِ مهتـــــاب شد و باز به دریای خیال

موجِ سودای مـه ی روی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

تویی آن زیــــــورِ ابیـــــــاتِ بلندای کلیم

منِ بیچاره ای کـم طالع و این طبعِ سقیم

بنمـــــودم به درِ عشقِ تو صد ها تعظیم

روی آن زورقِ یـــاد تو نشستم چو نسیم

سفــــرِ شعرِ ســــــرِ کوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

شبِ رنگ و شبِ مهر و شبِ رعنایی دل

شبِ حسن و شبِ ذوق و شبِ شیدایی دل

شبِ کـــام و شبِ نـــــام و شبِ بینایی دل

شبِ عشق و شبِ نـور و شبِ رویایی دل

شوق آن قــامت دلجـــــوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

دیــــده با دیـــــدنِ روی تو بـگردد روشن

بلبـــــلِ نغمــــه سرا چهچه زند در گلشن

میشود شـــــعر تو در بستــرِ کاغذ خرمن

گلِ یــــادت چمنِ گل شد و، دریای سخن

بیت، بیتِ از غـــزلِ بوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

چقــــدر معرکه آساست عیان دیدنِ وصل

نفس تازه ای دیگر کشـی در مامنِ وصل

سر نهادن به تهی تیغِ تو و جوشنِ وصل

یادم آمد خـــمِ ابــــروی تو و گلشنِِ وصل

مستی و ذوق و هیـــاهوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

گهـــی گم گشتم و گاهـــی خوده پیدا دیدم

دلِ محمود به ماننـــــــده ای دریـــا دیدیم

شعرِ زیبـــــــا تـــــــــو را لایقِ معنا دیدم

دستِ تو شاخــــه اى گل برکفِ لیلا دیدم

شعــفِ واژه اى نیـــــکوى تو لبریزم کرد
--------------------------------------

چهارشنبه 20 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 11 جولای 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


[ چهارشنبه 97/4/20 ] [ 6:31 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

  مخمس احمد محمود امپراطور به غزل حضرت امام خمینی ره  تاکه شــــــور دو جهــــان از درِ دل بالا شد  جمع مجنــــون شد و جمع دیــگری لیلا شد  از کمـــــال و هنـــــــرِ عشق بســی دانا شد  گـــره از زلف خـــم انـــدر خــم دلبر وا شد  زاهـــــــد پیــــر چو عشاق جوان رسوا شد ----------------------------------------  در رهی علـم و ادب از دل و جان کوشیدم  چشـــم از زشتـــیء دنیــــــا دنـــی پوشیدم  سخن عشـــق ز نجــــــوای لبـــت گوشیدم  قطـــــــره ای بــــاده ز جام کرمت نوشیدم  جانــــم از مـــــوج غمت همقــــدم دریا شد ---------------------------------------  از نسیـــــــم گل پیـــــــراهن عشـــق آید بو  تـــــازه گردد دلـــــــم رایحـــه ی سنبل مو  میکنم با عـــرق شرم خود هر لحظه وضو  قصه ی دوست رها کن که دراندیشه ی او  آتشی ریخت به جانم کــــه روان فرسا بود ---------------------------------------  دل به آیینــه ی تصویــــر کـرامات رسید  رمز این هستی ز تحقیق و عبارات رسید  معنــــــی رنگ حقیقت به خیــالات رسید  مـــژده ی وصل به رنــدان خرابات رسید  ناگهان غلغله و رقص و طرب بــر پا شد ---------------------------------------  همچو محمود ز ایـــــــران به بدخشانم زد  جوهـــر تــــــازه به انگشتــــــر ایمانم زد  آب روی جـــــگرِ سوختـــــــــه بریانم زد  آتش را کـــه ز عشقــش به دل و جانم زد  جانم از خویش گذر کــرد و خلیل آسا شد --------------------------------------  سه شنبه 19 سرطان 1397 آفتابی  که برابر میشود به 10 جولای 2018ترسایی  سرودم  احمد محمود امپراطور


مخمس احمد محمود امپراطور به غزل حضرت امام خمینی ره

تاکه شــــــور دو جهــــان از درِ دل بالا شد

جمع مجنــــون شد و جمع دیــگری لیلا شد

از کمـــــال و هنـــــــرِ عشق بســی دانا شد

گـــره از زلف خـــم انـــدر خــم دلبر وا شد

زاهـــــــد پیــــر چو عشاق جوان رسوا شد
----------------------------------------

در رهی علـم و ادب از دل و جان کوشیدم

چشـــم از زشتـــیء دنیــــــا دنـــی پوشیدم

سخن عشـــق ز نجــــــوای لبـــت گوشیدم

قطـــــــره ای بــــاده ز جام کرمت نوشیدم

جانــــم از مـــــوج غمت همقــــدم دریا شد
---------------------------------------

از نسیـــــــم گل پیـــــــراهن عشـــق آید بو

تـــــازه گردد دلـــــــم رایحـــه ی سنبل مو

میکنم با عـــرق شرم خود هر لحظه وضو

قصه ی دوست رها کن که دراندیشه ی او

آتشی ریخت به جانم کــــه روان فرسا شد
---------------------------------------

دل به آیینــه ی تصویــــر کـرامات رسید

رمز این هستی ز تحقیق و عبارات رسید

معنــــــی رنگ حقیقت به خیــالات رسید

مـــژده ی وصل به رنــدان خرابات رسید

ناگهان غلغله و رقص و طرب بــر پا شد
---------------------------------------

همچو محمود ز ایـــــــران به بدخشانم زد

جوهـــر تــــــازه به انگشتــــــر ایمانم زد

آب روی جـــــگرِ سوختـــــــــه بریانم زد

آتش را کـــه ز عشقــش به دل و جانم زد

جانم از خویش گذر کــرد و خلیل آسا شد
--------------------------------------

سه شنبه 19 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 10 جولای 2018ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور


[ سه شنبه 97/4/19 ] [ 2:42 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

ناله از دست تو کافـــــــر نکنم پس چه کنم رو بــــه سوی تو ستمگر نکنم پس چه کنم خـاکِ زیــــرِ قــــدمت زر نکنم پس چه کنم بوســـــه از لعــلِ لبت گر نکنم پس چه کنم سفـــرِ عشــقِ تو از ســـر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- بی چراغ از رهی عشقِ تـو گذر نتوان کرد گلـه از سختـی این کــــوه و کمر نتوان کرد ترکِ روی تو و، هــم ترک نظر نتوان کرد ســـودِ این فایده را رفـــــع ضرر نتوان کرد کشتـــــی در بحر تو لنگر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- میشــــود این دل غمـــگین مــــرا شاد کنی در کــــــلام و هنرت گاهی مــــرا یـاد کنی وعـده ای آذر خود، در مه ای خرداد کنی یک رهی بهتـــــــری را آمــــده ایجاد کنی در خیــــــالات تو محشر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- خاطــــرِ جمـــله حزین است خودت میدانی دشمن هــر جا به کمین است خودت میدانی مرگ هـــر لحظه قرین است خودت میدانی بلی ایـن شهــــــر چنین است خودت میدانی من اگـــــــر این همه باور نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- گـر نباشی چمن و باغ و گل و گلشن نیست هیــــچ زیباییء در یاســمن و سوسن نیست در زبــان و، به دلم واژه ای بر گفتن نیست آفتاب است، ولـــــی زندگیـــم روشن نیست دست بر بـاده و ســــــاغر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- تو مهاجــــر شدی من نیــــز مهاجر شده ام همـــــرهی خویش گرفتــــارِ تشاجر شده ام در دکـانِ غـــــم و اندوه ای تو تاجر شده ام دیـــر سال ایست که افتاده و ضاجر شده ام جای در کشــــــور دیــگر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- تاکـــــه ره در دل محمــود تــــو پیدا کردی قصــــــه ای عاشقی را آمـــــده نجوا کردی دردِ صــــد عاشقِ دیگر تـــو دو بالا کردی خود سرِ، پرگنــــــه را بر جمعِ مولا کردی من اگـــــــر فخـــــرِ مقدر نکنم پس چه کنم ---------------------------------------- پنجشنبه 07 سرطان 1397 آفتابی که برابر میشود به 28 جون 2018 ترسایی ســــــرودم احمد محمود امپراطور 1- تشاجر= مشاجره ‌کردن؛ با هم نزاع‌ کردن 2- ضاجر= دلتنگ



ناله از دست تو کافــــــــر نکنم پس چه کنم

رو بــــه سوی تو ستمگر نکنم پس چه کنم

خـاکِ زیــــرِ قــــدمت زر نکنم پس چه کنم

بوســـــه از لعــلِ لبت گر نکنم پس چه کنم

سفـــرِ عشــقِ تو از ســـر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

بی چراغ از رهی عشقِ تـو گذر نتوان کرد

گلـه از سختـی این کــــوه و کمر نتوان کرد

ترکِ روی تو و، هــم ترک نظر نتوان کرد

ســـودِ این فایده را رفـــــع ضرر نتوان کرد

کشتـــــی در بحر تو لنگر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

میشــــود این دل غمـــگین مــــرا شاد کنی

در کــــــلام و هنرت گاهی مــــرا یـاد کنی

وعـده ای آذر خود، در مه ای خرداد کنی

یک رهی بهتـــــــری را آمــــده ایجاد کنی

در خیــــــالات تو محشر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

خاطــــرِ جمـــله حزین است خودت میدانی

دشمن هــر جا به کمین است خودت میدانی

مرگ هـــر لحظه قرین است خودت میدانی

بلی ایـن شهــــــر چنین است خودت میدانی

من اگـــــــر این همه باور نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

گـر نباشی چمن و باغ و گل و گلشن نیست

هیــــچ زیباییء در یاســمن و سوسن نیست

در زبــان و، به دلم واژه ای بر گفتن نیست

آفتاب است، ولـــــی زندگیـــم روشن نیست

دست بر بـاده و ســــــاغر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

تو مهاجــــر شدی من نیــــز مهاجر شده ام

همـــــرهی خویش گرفتــــارِ تشاجر شده ام

در دکـانِ غـــــم و اندوه ای تو تاجر شده ام

دیـــر سال ایست که افتاده و ضاجر شده ام

جای در کشــــــور دیــگر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------

تاکـــــه ره در دل محمــود تــــو پیدا کردی

قصــــــه ای عاشقی را آمـــــده نجوا کردی

دردِ صــــد عاشقِ دیگر تـــو دو بالا کردی

خود سرِ، پرگنــــــه را بر جمعِ مولا کردی

من اگـــــــر فخـــــرِ مقدر نکنم پس چه کنم
----------------------------------------


پنجشنبه 07 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 28 جون 2018 ترسایی

ســــــرودم

احمد محمود امپراطور


1- تشاجر= مشاجره ‌کردن؛ با هم نزاع‌ کردن

2- ضاجر= دلتنگ


[ جمعه 97/4/8 ] [ 8:11 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

  دل خواست خدا خواست که یار تو شدم  دیوانــــــه ای نـــرگسِ خمـــــار تو شدم  پروانـــــه ای شمــــــعِ روزگـار تو شدم  درمانــــــده ای عشق و بیقــرار تو شدم  یعنـــی که به یک نــگه، شکار تو شدم -------------------------------------  تو موهبـــــتِ خــــــدای بــــی همتــایی  تو واقعیـــــتِ عالمــــــــی از رویــــایی  تو گلشـــــــنِ امیـــــــدی دلِ شیـــــدایی  تو رمــــــــزِ هــــــزار نامه را معنایی  خرسنــــدم از این که جان نثار تو شدم -------------------------------------  با حسن و جمالِ خویش محشـــــر داری  در چـــــرخِ فلک تو نیــــک اختر داری  از شــــرم و حیــــا و انس، جوهر داری  هـــم خصلت و خویی نـــاز پرور داری  دل بستــــــه ای عزت و وقـــار تو شدم -------------------------------------  در عاشقــــــی صاحبِ مقــــــامم کردی  در عیشِ جهـــــان علی الـــدوامم کردی  صـــــد تنگِ شراب را به جــامم کردی  با بیـــــدل و سعـــــدی هم کلامم کردی  من شهــــره ای عصر و یادگار تو شدم -------------------------------------  پیش تو چو جســم و جانی بی جان استم  بر حســــن تــــو دیده، دیده حیران استم  از مصــــرع ابـــــــروی تو دیوان استم  بـــدون تو من نه بود و، ویـــــران استم  صـــد بار شـــــکر که من نگار تو شدم -------------------------------------  آوازِ دلــــــــــم تــــــو را مکـــــــرم دارد  اســـــــمِ تـــــــو کنــــــارِ اسم اعظم دارد  هـــــــر جا نظـــــرم تــــو را مجسم دارد  در وصـــفِ تو این زبـــــانِ من کم دارد  از این سبب است خـــوار و زار تو شدم -------------------------------------  شبهــــا به رهــــی وصــــال تو غلطیدم  از این دلِ خویش بــــــار هـــــا پرسیدم  گاهــــی ز خوشی، گهی به غـم خندیدم  فهمیــــــدم همین قـــــدر، نمی فهمیـــدم  من در خـــــور ارج و اعتبــــار تو شدم -------------------------------------  تو اهل وفـــــــا و، هـــــــم رفاقت باشی  تو کـــــان نیــــــکویی و شجاعت باشی  تو معنی یی عشــــق را عبــارت باشی  با عصمـــت و، عفت و، طهارت باشی  شـــــکر است که زیـــــرِ اقتدار تو شدم -------------------------------------  محمود ز عشق و عاشقــــــی مجنــــونم  گاهــــــی چــو نفس درون و، گه بیرونم  ازفــــرصتِ لحظه هــــــای خود ممنونم  هر چند فتــــــاده بیــــنِ خــــاک و خونم  شــــادم ز خـــــــــزانِ خود، بهار تو شدم -------------------------------------  چهار شنبه 06 سرطان 1397 آفتابی  که برابر میشود به 27 جون 2018 ترسایی  ســــرودم  احمد محمود امپراطور


دل خواست خدا خواست که یار تو شدم

دیوانــــــه ای نـــرگسِ خمـــــار تو شدم

پروانـــــه ای شمــــــعِ روزگـار تو شدم

درمانــــــده ای عشق و بیقــرار تو شدم

یعنـــی که به یک نــگه، شکار تو شدم
-------------------------------------

تو موهبـــــتِ خــــــدای بــــی همتــایی

تو واقعیـــــتِ عالمــــــــی از رویــــایی

تو گلشـــــــنِ امیـــــــدی دلِ شیـــــدایی

تو رمــــــــزِ هــــــزار نامه را معنایی

خرسنــــدم از این که جان نثار تو شدم
-------------------------------------

با حسن و جمالِ خویش محشـــــر داری

در چـــــرخِ فلک تو نیــــک اختر داری

از شــــرم و حیــــا و انس، جوهر داری

هـــم خصلت و خویی نـــاز پرور داری

دل بستــــــه ای عزت و وقـــار تو شدم
-------------------------------------

در عاشقــــــی صاحبِ مقــــــامم کردی

در عیشِ جهـــــان علی الـــدوامم کردی

صـــــد تنگِ شراب را به جــامم کردی

با بیـــــدل و سعـــــدی هم کلامم کردی

من شهــــره ای عصر و یادگار تو شدم
-------------------------------------

پیش تو چو جســم و جانی بی جان استم

بر حســــن تــــو دیده، دیده حیران استم

از مصــــرع ابـــــــروی تو دیوان استم

بـــدون تو من نه بود و، ویـــــران استم

صـــد بار شـــــکر که من نگار تو شدم
-------------------------------------

آوازِ دلــــــــــم تــــــو را مکـــــــرم دارد

اســـــــمِ تـــــــو کنــــــارِ اسم اعظم دارد

هـــــــر جا نظـــــرم تــــو را مجسم دارد

در وصـــفِ تو این زبـــــانِ من کم دارد

از این سبب است خـــوار و زار تو شدم
-------------------------------------

شبهــــا به رهــــی وصــــال تو غلطیدم

از این دلِ خویش بــــــار هـــــا پرسیدم

گاهــــی ز خوشی، گهی به غـم خندیدم

فهمیــــــدم همین قـــــدر، نمی فهمیـــدم

من در خـــــور ارج و اعتبــــار تو شدم
-------------------------------------

تو اهل وفـــــــا و، هـــــــم رفاقت باشی

تو کـــــان نیــــــکویی و شجاعت باشی

تو معنی یی عشــــق را عبــارت باشی

با عصمـــت و، عفت و، طهارت باشی

شـــــکر است که زیـــــرِ اقتدار تو شدم
-------------------------------------

محمود ز عشق و عاشقــــــی مجنــــونم

گاهــــــی چــو نفس درون و، گه بیرونم

ازفــــرصتِ لحظه هــــــای خود ممنونم

هر چند فتــــــاده بیــــنِ خــــاک و خونم

شــــادم ز خـــــــــزانِ خود، بهار تو شدم
-------------------------------------

چهار شنبه 06 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 27 جون 2018 ترسایی

ســــرودم

احمد محمود امپراطور


[ چهارشنبه 97/4/6 ] [ 6:49 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

   دیشب کــــه تــــرا ندیده رفتم بــــا جلـــــوه ای آب دیده رفتم از زخـــــم زبـــان کینه توزان خـون خـــوردم و ناشنیده رفتم در حســــرت تو تمام شب من انگشـــت و لبـــــم گزیده رفتم من این دل ناصبــــور خود را از سینـــه ای خود کشیده رفتم خورشــید رخت گرفتی از من همچون صبــــح نا دمیده رفتم بشکفتــــه بودم به باغ عشقت چون رنگِ ز گــل پریده رفتم در کوچـــــــــه ای ناتمام امید بــــر وصل تو نا رسیده رفتم آن پرده ای رنج نیمه شب را بـا دست خـــــودم دریده رفتم خاک قـــــــدم تـو بوسه کردم یعنــــی به رهت خمیده رفتم آغــــوش خودم بغــــل گرفتم پهــــلوی خــــود آرمیده رفتم محمود و صـــــد آرزو دیگر از هـــر یکی من بریده رفتم --------------------------- بامداد سه شنبه 05 سرطان 1397 آفتابی که برابر میشود به 26 جون 2018 ترسایی ســـــــرودم احمد محمود امپراطور


دیشب کــــه تــــرا ندیده رفتم

بــــا جلـــــوه ای آب دیده رفتم

از زخـــــم زبـــان کینه توزان

خـون خـــوردم و ناشنیده رفتم

در حســــرت تو تمام شب من

انگشـــت و لبـــــم گزیده رفتم

من این دل ناصبــــور خود را

از سینـــه ای خود کشیده رفتم

خورشــید رخت گرفتی از من

همچون صبــــح نا دمیده رفتم

بشکفتــــه بودم به باغ عشقت

چون رنگِ ز گــل پریده رفتم

در کوچـــــــــه ای ناتمام امید

بــــر وصل تو نا رسیده رفتم

آن پرده ای رنج نیمه شب را

بـا دست خـــــودم دریده رفتم

خاک قـــــــدم تـو بوسه کردم

یعنــــی به رهت خمیده رفتم

آغــــوش خودم بغــــل گرفتم

پهــــلوی خــــود آرمیده رفتم

محمود و صـــــد آرزو دیگر

از هـــر یکی من بریده رفتم

---------------------------

بامداد سه شنبه 05 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 26 جون 2018 ترسایی

ســـــــرودم

احمد محمود امپراطور


[ چهارشنبه 97/4/6 ] [ 11:57 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

چه صحنه ای دیدن یست که در دنیا نباشی و افرادی که در زندگی از تو یاد نمی کردند سالهای بعد، به بزرگی ات پی ببرند و زمانی دور هم جمع شوند و برای یاد بود از تو محفل برگزار کنند. و آنگاه از عالم ارواح بر گردی و از رخنه های دیوار به حال زار این مرده پرستان سرشار بخندی. ---------------------- احمد محمود امپراطور


چه صحنه ای دیدن یست که در دنیا نباشی

و افرادی که در زندگی از تو یاد نمی کردند

سالهای بعد، به بزرگی ات پی ببرند

و زمانی دور هم جمع شوند

و برای یاد بود از تو

محفل برگزار کنند.

و آنگاه از عالم ارواح بر گردی و از رخنه های دیوار

به حال زار این مرده پرستان سرشار بخندی.

----------------------

احمد محمود امپراطور


[ یکشنبه 97/4/3 ] [ 6:58 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

بشکستـــــــه اند شـــــان و شــکوه و غرور را  بربـــــــاد داده انـــــــد زمـــــــــام امـــــــور را  بر بستـــــــه اند چشمـــــه ای خورشیـد و نور  بیمــــــــــار کـــــرده اند همــــه افکار جور را دنگانده انــــد در همــــه جــــــا زنگ چور را  ------------------------------------------ از بـوی معـــــــرفت به مشـــــــامم نمی رسد  از شهـــــد زندگــــــانی به کامــــــم نمی رسد  مـــــلا و محتســــب به مقــــــــــامم نمی رسد  هـــــــر جاهلی به نیمـــــه ای گـامم نمی رسد  باشد خـدا غیـــــــــور، نگهبـــــــــان غیور را  ------------------------------------------ هیچ احتـــــــــرامی نیست بری مـــادر و پدر بــــاد است بوی حادثــه، خاک است پر خطر  فرقـــی زیـــاد نیست به خــر مهـــــره و گهر دارا غـــــریب و دزد کنـــــــون گشته معتبر مشکل که فهـــــــم و عقل رســـانی ستور را  ------------------------------------------ شمشـــــــماد سبـــــــز و قامت زیبــــا کاج کو یـــار و رفیــــــق کاکه و نیـــــــــکو مزاج کو  این درد هــــــای کهنــــــه ای ما را علاج کو  بر شـــــــام تـــار زندگی یی مـــــا سراج کو از جهــــــل و از نفــــــــاق نه بینی سرور را ------------------------------------------ عهد و وفــــــا و دوستــــــی بر باد رفته است  نخچیــــر زخمی خانــــه ای صیاد رفته است  مظلوم به پـــــــای بوســــــی جلاد رفته است  انسانیــــت تو گــــویی ز بنیـــــــاد رفته است صبـــــــــر و قــــــــرار نیست دل ناصبور را  ------------------------------------------ جز درد و غم ز شــــــادی به ما امتیاز نیست از پیــــــــر تا جوان نگری ســـر فراز نیست  درد و الم فــــــــزون، عمل و احتـــراز نیست معشوقـــــــــه ها زیــــــــــاد ولی دلنواز نیست آخـــــــــر کجــــــــــا برم سخن بی حضور را  ------------------------------------------ خشـــکیده شـــــد باغ و چمن دشت شــد کویر  شد بـــــای به بضــــاعت و، دارنده شــد فقیر  قـــــــدرت فتاد دست شـــــر انداز و بد ضمیر  پر گشتـــــه است این وطن از بیــوه و صغیر وا کـــــــرده اند بــــــر همـــــگان راه گور را ------------------------------------------ شهــــــر و دیــــــار را بگرفت است نـاسپاس  قدر و شرف کنــــون شده در جامــــه و لباس هــر یک به جان یکدیگر هستنــــد در اقتباس کمتر بیابی حق بین و حق گوی و حق شناس دهشــــت گرفتـــــــه جـــــا و مکانی شعور را ------------------------------------------ هــر بی کمال رهبـــــــــــــر و مولا نمی شود  هــر چشــــمِ کـــــور نــــرگس شهلا نمی شود  هــر خــــــار زار دامنِ صحــــــــرا نمی شود هر کاســـــه ای شکستــــــه ای مینا نمی شود سنجیــــــده ام من رهــــــی نـزدیک و دور را  ------------------------------------------ تــا کــه وطن به دست بــــــد و بدسگــــال شد  یــکروز ما به گونــــــه ای چند ماه و سال شد آواز زاغ بـــــــر ســــــر مــــا نیــــک فال شد  هــــر دم نفس کشیــــدن مایــــــان وبــــال شد بگـــــــداخت است وحشت ظالــــــــم تنور را  ------------------------------------------ از خـــون هــــای ریختــــه پیمـــانه می زنند تکیـــــه به تخت و کرســـی شاهانه می زنند صدهــــــا سلام و سجـــده به بیگانه می زنند خنــــــــده به حــــــال محمود دیوانه می زنند غــــافل از آن که کی برسنــــــد طبع زور را ------------------------------------------ شنبه دوم سرطان 1397 آفتابی  که برابر میشود به 23 جون 2018 ترسایی سرودم  احمد محمود امپراطور

بشکستـــــــه اند شـــــان و شکوه و غرور را

بربـــــــاد داده انـــــــد زمـــــــــام امـــــــور را

بر بستـــــــه اند چشمـه ای خورشیـد و نور را

بیمــــــــــار کـــــرده اند همــــه افکار جور را

دنگانده انــــد در همــــه جــــــا زنگ چور را
------------------------------------------

از بـوی معـــــــرفت به مشـــــــامم نمی رسد

از شهـــــد زندگــــــانی به کامــــــم نمی رسد

مـــــلا و محتســــب به مقــــــــــامم نمی رسد

هـــــــر جاهلی به نیمـــــه ای گـامم نمی رسد

باشد خـدا غیـــــــــور، نگهبـــــــــان غیور را
------------------------------------------

هیچ احتـــــــــرامی نیست بری مـــادر و پدر

بــــاد است بوی حادثــه، خاک است پر خطر

فرقـــی زیـــاد نیست به خــر مهـــــره و گهر

دارا غـــــریب و دزد کنـــــــون گشته معتبر

مشکل که فهـــــــم و عقل رســـانی ستور را
------------------------------------------

شمشـــــــماد سبـــــــز و قامت زیبــــا کاج کو

یـــار و رفیــــــق کاکه و نیـــــــــکو مزاج کو

این درد هــــــای کهنــــــه ای ما را علاج کو

بر شـــــــام تـــار زندگی یی مـــــا سراج کو

از جهــــــل و از نفــــــــاق نه بینی سرور را
------------------------------------------

عهد و وفــــــا و دوستــــــی بر باد رفته است

نخچیــــر زخمی خانــــه ای صیاد رفته است

مظلوم به پـــــــای بوســــــی جلاد رفته است

انسانیــــت تو گــــویی ز بنیـــــــاد رفته است

صبـــــــــر و قــــــــرار نیست دل ناصبور را
------------------------------------------

جز درد و غم ز شــــــادی به ما امتیاز نیست

از پیــــــــر تا جوان نگری ســـر فراز نیست

درد و الم فــــــــزون، عمل و احتـــراز نیست

معشوقـــــــــه ها زیــــــــــاد ولی دلنواز نیست

آخـــــــــر کجــــــــــا برم سخن بی حضور را
------------------------------------------

خشـــکیده شـــــد باغ و چمن دشت شــد کویر

شد بـــــای به بضــــاعت و، دارنده شــد فقیر

قـــــــدرت فتاد دست شـــــر انداز و بد ضمیر

پر گشتـــــه است این وطن از بیــوه و صغیر

وا کـــــــرده اند بــــــر همـــــگان راه گور را
------------------------------------------

شهــــــر و دیــــــار را بگرفت است نـاسپاس

قدر و شرف کنــــون شده در جامــــه و لباس

هــر یک به جان یکدیگر هستنــــد در اقتباس

کمتر بیابی حق بین و حق گوی و حق شناس

دهشــــت گرفتـــــــه جـــــا و مکانی شعور را
------------------------------------------

هــر بی کمال رهبـــــــــــــر و مولا نمی شود

هــر چشــــمِ کـــــور نــــرگس شهلا نمی شود

هــر خــــــار زار دامنِ صحــــــــرا نمی شود

هر کاســـــه ای شکستــــــه ای مینا نمی شود

سنجیــــــده ام من رهــــــی نـزدیک و دور را
------------------------------------------

تــا کــه وطن به دست بــــــد و بدسگــــال شد

یــکروز ما به گونــــــه ای چند ماه و سال شد

آواز زاغ بـــــــر ســــــر مــــا نیــــک فال شد

هــــر دم نفس کشیــــدن مایــــــان وبــــال شد

بگـــــــداخت است وحشت ظالــــــــم تنور را
------------------------------------------

از خـــون هــــای ریختــــه پیمـــانه می زنند

تکیـــــه به تخت و کرســـی شاهانه می زنند

صدهــــــا سلام و سجـــده به بیگانه می زنند

خنــــــــده به حــــــال محمود دیوانه می زنند

غــــافل از آن که کی برسنــــــد طبع زور را
------------------------------------------

شنبه دوم سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 23 جون 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

[ یکشنبه 97/4/3 ] [ 1:12 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

موضوعات وب
امکانات وب


بازدید امروز: 316
بازدید دیروز: 237
کل بازدیدها: 1212450