آهنــــــــگ آرزو بـــه هـــــوایت ســـــــرودنست
امـــــواج اشـــــــک از ســـــر مژگان دوردنست
دل نیست تـــــــــا کجـــــــــا دل ما را ربودنست
فــــــــــردوس دل، اسیــــــــر خیال تو بودنست
عیــــد نگاه، چشــــــــــــــــم برویت گشودنست
-------------------------------------------
در قلب من فتـــــاده غمی عشق و روزگــــــار
جان را بــــرای آن گل رویت کنــــــــــــــم نثار
هجـــــــــران تو عمـــــــــر ِ مـــرا کرد انکسار
شادم به هجــــــــــر هم که به این یکدم انتظار
صــــــــــــــرف لب تو ام ز تمـــــنا شنودنست
-------------------------------------------
صـــــــد آفرین به سینـــــــه و قلبِ صبور من
کی می شود بســــــــوی تو افتــــــد عبور من
پهلو نشیـــــن پـــــــرده و از دیـــــده دور من
معـــــــــراج آرزوی دو عالــــــــم حضور من
یک سجده وار جبهـــــــه به پای تو سودنست
--------------------------------------------
افســــــــــردگی سخت مــــــــــــــرا بیدماغ کرد
غـــــــــــــــم آمــــد و خلــــوتِ دل را سراغ کرد
طالـــــــــــع شـــــوُم بال و پــــــر ِ خیل زاغ کرد
یـــــــــــاد فنـــــــــــا مرا به خیــــال تو داغ کرد
آه از پـــــــــری که شیشه به سنگ آزمودنست
--------------------------------------------
پیچیــــــــــده است بوی طــــــراوت درین چمن
در گــــــوش میــرسد سخن از دلبـــــــــر ِ کهن
ای طالـــــــــع همتـی که رســـــــــم باز در وطن
آســـان مگیــــــــــــــر دیدن تمثـــــــال ما و من
زنــــــگ نفس ز آیینـــــــــــــه ی دل زدودنست
-------------------------------------------
در گیسوی که حلقـــــــــــه فتادست خم به خم
آهــــــــوی عشق را به کجـــــا است مجال رم
کو فــــــــرصتِ که هستی بگیـــــرد رهی عدم
ســـــــــر ها فتــــــــاده است درین ره بهر قدم
از شرم پیش پا مـــــــــژه ی خــــــم نمودنست
-------------------------------------------
آتش زبانـــــه میکشـــدم همچــــو گِــــــرد باد
چشمم دکـــــــــان شیشــــــه گری را به باد داد
تا خاطـــــرات ســـــــــــرو سهی آور ام به یاد
داغ فشــــــــار غفلت مـــــــــا هیــــچ کس مباد
چشمــی گشــــــــــــوده ایم که ننگ غنودنست
-------------------------------------------
هفـــت آسمــــــــــــان گشته برایم چو محبسی
افتــاده ام به ورطـــــــه ی دوُن همت و خسی
مقــــــدار آدمیست به صــــــوف و به اطلسی
اینست اگـــــــر حقیـــــــقت اقبـــــــــال ناکسی
در حق مــــــــا عقوبت نفـــــــــرین ستودنست
-------------------------------------------
فرقــــــــــی نمیتــــوانی خـــــــزان و بهــار ما
آتش گرفتــــــــــــــــه است جـــــگر ِ داغدار ما
دور حیــــات سبـــــــــــــــــزه دماند از مزار ما
در دفتـــــــــــر محاسبـــــــــــه ی اعتبـــــار ما
بر هیــــــچ یک دو صفر دگــــــر هم فزودنست
------------------------------------------
محمود تــــا به فـــــــــــــکر بقـــــــا و فنا فتاد
سنــگ فـــــــلاخن اش ز کجـــــا تا کجــــا فتاد
تحقیق مــــــــا به آتش و خـــــــاک و هوا فتاد
بیدل غبـــــــــار مـــــا ز چـــــــه دامن جدا فتاد
بر باد رفته ایـــــــــــم و همان دست سودنست
-------------------------------------------
چهارشنبه 15 جوزا 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 05 جون 2013 میلادی
سرودم
احمدمحمود امپراطور