ایستــــــاده قـــــامتِ تــــــو درختِ بهار بود

بر پـــــای ســــــــروِ مقـــــدمِ تو جویبار بود

شبـــها گذشت و روز به پایــــان خود رسید

سیـــــری نگاهــــی من به نگاه تو چار بود

دیوانــــــــه وار در پی عشقِ تو سوختـــــم

دیوانـــــه ای تو در دو جهــــان بیقرار بود

چون خواب آمـــــدی به خیال پـــر از غمم

رویـــــایی دیـــدنِ تــو به من یک قمار بود

چشمان پُــــر خمارِ تو می داشت از بهشت

لب هــــــای نازنیـــــنِ تــــو رنگ انار بود

در هـــــــر نفس که بی تو کمــــال بقا زدم

ننگین تـرین بهــــــانه ای این روزگار بود

جوشِ ترانـــــه ها ز دلم موج هــــــــا زدند

گلـــــــزارِ داغِ سینــــــه ای من آشکار بود

در زیـــرِ خاک چشم به راهی تو خفتــه ام

محمود همیشــه عاشــق چشـــم انتظار بود
---------------------------------------

سه شنبه 09 عقرب 1396 آفتابی

که برابر میشود به 31 اکتوبر 2017 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

آتش عشــــــق تــــو افتـــــاده به کاشانه ای من

هــــــوس روی تــو بـــــــرده دل دیوانه ای من

از ســرا پرده ای خورشیـــــد جنون سر زده ام

هـــر کجا غیـــــر تو بر من شده بیگانه ای من

بلبل هر نفســــــــم نالــــه ای جان سوز کنــــد

سینـــــــه از گردش دوران شـده گلخانه ای من

یک شب و روز فلک بـــار غمـــــم را نگرفت

سالهـــــا شد که کشد بـــــار جهان شانه ای من

جـــام بشکستــــه شد و، ساقی ما رفت بخواب

دیــــــر سالی ست که خالی شده پیمانه ای من

فــــــکر جمعیت و اسبـــــــاب تعلق شده خوار

قصر شاهیست کنون گوشه ای ویرانه ای من

اشک برحال خوده و خنــــده به روی دیگران

اینچنین شیـــــوه شـــــده حالت روزانه ای من

عطـش عشق تو محمود جـــگر می خواهـــــد

نیمــــــه جان کرده مرا سوزش پروانه ای من
------------------------------------------

جمعه 28 میزان 1396 آفتابی

که برابر میشود به 20 اکتوبر 2017 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

آغوش گریه ام چمن حسرت تو داشت

ای دل کجا برم تن بی جان خویش را

امپراطور