|
خورشید تابنده عشق 
| ||
|
چون اشـــک در دو چشــــــــم گهر پرورت منم یعنی چو جسم و جان همـــــه وقت در برت منم آیینـــــــــه دار عشقــــــم و روشنــــــگرت منم در خون فتـــــــــاده بسمل پشــــــــت درت منم ای کاش خنــــــــده کرده تماشــــــــــا کنی مرا ------------------------------------------------ میثــاق عشق من بوفـــــــا سخت محــکم است روزی ببینمت بدلــــــــــم شور عــــــالم است خاک رهـــی تو در نـــگه ی من محــرم است جان را هــــــــــــزار بار فدایت کنـــم کم است آندم که مُست ساغـــــــــــر و مینـــــا کنی مرا ------------------------------------------------ دار و نــــــــــدارِ زندگی بر بــــــــــاد می کنم تــا اوج چــــــرخ همهمــــه ایجــــــاد می کنم مـرغ شکستـــــــــــــه بــال خود آزاد می کنم ای بخت بــد ز دست تو فــــــــــریــاد می کنم بیــــرون اگر ز کوچه ی لیـــــــــلا کنی مرا ------------------------------------------------ با عطــر عشق مهـــــــــــر تو را بوسه میزنم جـــادوی چشـــــم و سحِـــر تو را بوسه میزنم ســـــرو ِ روان و چهــــــر تو را بوسه میزنم برگ بهـــــــار شعــــــــــر تو را بوسه میزنم تا آشنــــــــــــــای رنگ تمنـــــــــــا کنی مرا ------------------------------------------------ می از صبوحی دیــگری هرگــــــز نمی چشم من نــــــــاز تو بجــــان و دل خود همی کشم ای جـــان من به بی گنــــــه خود چـــرا خشم هرگــــــــز ز سینــــــه آتش عشقت نمی کشم گر خــــاک پای مــــــــــردم دنیـــــا کنی مرا ------------------------------------------------ شانـــــــــــــه زند نسیـــــم سحــــــر کاکل ترا صوت هـــــــــــــــــزار نغمـــه سراید گل ترا خوبـان کجـــــــــــــــا توان برســـد محفل ترا شـــــاید بســــــــوزد آتش شعــــــــــرم دل ترا گــــر در دل زمانـــــــــــــه تو رسوا کنی مرا ------------------------------------------------ انـــدر دیـــــــــار غــــربت و دور از نظر منم از فــــرقت تو ریختـــــــــــــه خونی جگر منم در بـــــــــاغ آرزو شجـــــــــــری بی ثمر منم در کــــار عشق از دو جهـــــــان بی خبر منم دیوانه گشتـــــــــه ام، چه دل آســــا کنی مرا ------------------------------------------------ شور دو عالــــــــم است بخدا شور و محشرت خندیدن هــــــــــا و، جلوه و نـــــــاز مکررت چون من هـــــــر آنــــــکه دید شود او قلندرت بر قطــــــره های اشک پریشـــــان گوهـــرت خواهــــــــم که آشنـــــــــــا، دل دریا کنی مرا ------------------------------------------------ گوهـــــــر بریــــــز می بکف ات از دُر دری ســـــــرو من و، بهـــــار من ای زاده ی پری دیگر بس است بهـــــــر خدا فـــکرِ خود سری خوانـــــــــدم ز نرگس تو معمـــــــای سروری بی پــــــــرده کـاش راز معمـــــــــــا کنی مرا ------------------------------------------------ محمـود تـــا به کـی بشمـــد بوی پیـــــــــرهن ای شمــــــع محفل من و خورشیـــــــد انجمن ای یــــار من ، عزیــــــــز من، ای دلبر کهن بی پـــــــــــرده گر ز”جوهر”عشقم زنی سخن سنگســـــار شیــــخ و، قاضی و ملا کنی مرا ------------------------------------------------ چهار شنبه 20 جدی 1391 هجری خورشیدی که برابر می شود به 09 جنوری 2013 میلادی سرودم احمد محمود امپراطور کابل - افغانستان [ جمعه 91/10/22 ] [ 11:40 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
