دوستان عزیز و صاحبدل درین سه روز اخیر
قلبم مال مال اندوه و تالم گردیده است.
خبر رحلت دو جوان نازنین و صاحب کمال
که از سجایا نیک و اخلاق بی مثال برخوردار بودند
مرحوم مغفور منصور جان خلیلی فرزند استاد مسعود خلیلی در ایالات متحده امریکا
و سید هدایت جان در کشور آلمان
که هر دو در اثر بیماری لاعلاج بعد از گشتاندن درد ها
و رنج های فراوان جان های شیرین خود را از دست دادند
و ما را و دودمان نجیب و اقارب عزیز شان را داغدار ساختند
و من امروز با اشک و ماتم داری این غزل را سرودم
و به ارواح طیبه این دو جوان نامراد نثار میدارم.
خداوند رحمان و رحیم ارواح جمیع گذشتگان به خصوص
روح منصور جان خلیلی و سید هدایت جان را تا قیام قیامت
در لفافه های رحمانیتش شاد و آرام داشته باشد.
آمین
بدون یــــار عطــــر گــــل و نو بهار چی
جــــوش بنفشــــه و دمن و مــرغزار چی
بعد از گذشتــی حادثه ای مرگ و زندگی
چشـــم انتظــار زندگی یی مرگبــــار چی
بـــر حال دردمنــد که خود بین آتش است
دامـــان سبــــز و سایه ای بید و چنار چی
ما خود به گـور این تن خود دفن گشته ایم
شــوقِ به جشــن لاله و سیـــــر مزار چی
او رفت و عمـــر من ز پی اش نیز میرود
چند عکس و نامـــــه گر شودم یادگار چی
سیمــــرغ با شکوهی خیالم به خاک خفت
دیــگر گذشتـن از سری بند و حصار چی
بر یـــار بی مـــروت مغــــرور خود پسند
شب های سرد و گریه ای بی اختیار چی
در گوش من صـــدای کسی میرسد مـدام
دیگر مــــرا به ناله ای قمری و سار چی
دنیـــــاست بی وفــــا و نفس سعی نابکام
گــــردن کشـــی و دبدبــــه و افتخار چی
جـــز تلخی چیست لذت امروزی زندگی
محمود بــــاده ای کـــــه ندارد خمار چی
-------------------------------------
بامداد یکشنبه 27 حوت 1396 آفتابی
که برابر میشود به 18 مارچ 2018 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور