بــــــاده از لعـلِ سخنگوی تو لبریزم کرد

ادب و خصلتِ نیــــــکوی تو لبریزم کرد

آتــــشِ دوری ز پهـــــلوی تو لبریزم کرد

نشــــــه ای نرگس جادوی تو لبریزم کرد

عطرِ پیــــراهن و گیسوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

دلِ دیــــوانه ای من را نبود لحظه مجال

دست من گر برسـد دامن تو نیست محال

روز و شب میگذرد در تپش آبـاد وصال

شبِ مهتـــــاب شد و باز به دریای خیال

موجِ سودای مـه ی روی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

تویی آن زیــــــورِ ابیـــــــاتِ بلندای کلیم

منِ بیچاره ای کـم طالع و این طبعِ سقیم

بنمـــــودم به درِ عشقِ تو صد ها تعظیم

روی آن زورقِ یـــاد تو نشستم چو نسیم

سفــــرِ شعرِ ســــــرِ کوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

شبِ رنگ و شبِ مهر و شبِ رعنایی دل

شبِ حسن و شبِ ذوق و شبِ شیدایی دل

شبِ کـــام و شبِ نـــــام و شبِ بینایی دل

شبِ عشق و شبِ نـور و شبِ رویایی دل

شوق آن قــامت دلجـــــوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

دیــــده با دیـــــدنِ روی تو بـگردد روشن

بلبـــــلِ نغمــــه سرا چهچه زند در گلشن

میشود شـــــعر تو در بستــرِ کاغذ خرمن

گلِ یــــادت چمنِ گل شد و، دریای سخن

بیت، بیتِ از غـــزلِ بوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

چقــــدر معرکه آساست عیان دیدنِ وصل

نفس تازه ای دیگر کشـی در مامنِ وصل

سر نهادن به تهی تیغِ تو و جوشنِ وصل

یادم آمد خـــمِ ابــــروی تو و گلشنِِ وصل

مستی و ذوق و هیـــاهوی تو لبریزم کرد
--------------------------------------

گهـــی گم گشتم و گاهـــی خوده پیدا دیدم

دلِ محمود به ماننـــــــده ای دریـــا دیدیم

شعرِ زیبـــــــا تـــــــــو را لایقِ معنا دیدم

دستِ تو شاخــــه اى گل برکفِ لیلا دیدم

شعــفِ واژه اى نیـــــکوى تو لبریزم کرد
--------------------------------------

چهارشنبه 20 سرطان 1397 آفتابی

که برابر میشود به 11 جولای 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور