سروران صاحبدل، درودها و تمنیات سبز و بهاری من نثارتان باد.!
روز گذشته بیست نهم حمل 1398 خورشیدی به همکاری دوستان و
همیاری شایستهی مدیران میدیوتیک افغانستان به ویژه
استاد محترم عبدالله رسولی و
بانوی والاگهر و فصیحالبیان فرح جان مصطفوی
پانزدهمین دَورِ حلقهی نای و نوا را در ولایت باستانی پروان،
در تپه ارغوانیِ گلغندی برگزار نمودیم.
در این همایشِ ادبی- هنری، تعدادی از شاعران، نویسندهگان،
ژورنالیستان و هنرمندان جوان کشور اشتراک داشتند.
روزِ پر از شادی و سرور بود. با شاعران نازنین و مستعد دَور هم
بودیم، شعر خواندیم و قلبهای پر دردمان را با
ابیات شکرینِ شعر و غزلآهنگهای ناب
هنرمندان جوان، آرامش بخشیدیم.
حرفها عاشقانه و فریادها بیکرانه بود. دماغمان را عطر گلهای
سرزمین مردخیز و مهماننواز پروان باستان نوازش میکرد،
و آیینهی دلهامان را از زنگار مصفا میساختیم.
هرچه از آن لحظات همدلی و پر میمنت بنویسم کم است و قلمم را در
حدِ توان آن نمیبینم. هرچند تصاویر زیاد از ما
در صفحات اجتماعی بدست نشر رسیده است،
منم خواستم این مقدمه را بهانه گیرم و تصاویرِ
چندی با شما سروران شریک سازم.
با مهر
امپراطور