انصـــــــاف نیست این که مرا سر گران کنی
جســـــــــم مـــــرا به درد و الم ترجمان کنی
محتــــــاج بــــــــــاده بــــــر در پیر مغان کنی
ناکــــــــرده کار خود تو چـــــــرا امتحان کنی
رســـــوا به پیش مــــردم و اهل جهان کنی
--------------------------------------------
بـــــاور بـکن کـــــه از دل و جان دوستدارمت
در پیش خــود عیـــــان و نهـان دوستدارمت
آنچه نــکویی است به همـــان دوستدارمت
سوگنـــــد میخــــورم به قــرآن دوستدارمت
شـــــــرط وفـــــــا نباشدی رنگم خزان کنی
--------------------------------------------
گو بهـــــــــر من که بهتـر ِ از من تو دیده ای
در عاشقـی و عشق چنین سر سپرده ای
پاس ِ وفـــــــا و دوستـــی با جان خریده ای
پس اعتــــــــــــراف کن تو عزیـــزم ندیده ای
اشک دو دیـــــــــده ام تو چــرا ارغوان کنی
--------------------------------------------
روزیکه تیــــــــــر عشق تو بر دل نشانه شد
نــام نکویــــــی تو به زبــــــــــــانم ترانه شد
مرگـــم دگر خیـــال و محـــــال و فسانه شد
عمــــــــــــــر ابــــد نصیب من و جاودانه شد
تیـــــــغ اجل ز بهر چه بر من فســــان کنی
--------------------------------------------
بر حــــــــــال قلب من نظــری کن تو گاه گاه
عصیانـــــــــــگرم رهایی بدهـــــم تو از گناه
می سوزدی رشتــــــــــه ی جانم ز سوز آه
دستــــــــــــــم بگیر و دور کن از طالع سیاه
گر دیــــــــــــر شد عزیــــز دل من زیان کنی
--------------------------------------------
باشــــــــی تو زنـده گیء من و دارمت ضرور
از این سیــــــــاهی ها بکشانم بسوی نور
دیـــــگر توان نیست که باشـــــــم ز تو بدور
دستــــــــــــــم بگیر و از پل همت بده عبور
شایسته نیست قلب مرا خون چکان کنی
--------------------------------------------
باغ و بهـــــــار و زنده گی و ســــــــرو ناز من
عشق من و امیـــــــد من و سوز و ساز من
ابــــــــــــــرو توست قبلــــه برای نمــــاز من
شیــــــــرین زبان نیمـــــه شب و نینواز من
محمــود را کنــــار خـــودت نــــو جوان کنی
--------------------------------------------
دوشنبه 26 حمل 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 15 اپریل 2013 میلادی
ســـــــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان
