خلق را از جنــــــگِ ناهنجـــــــار می باید کشید
خویــش را از حـــــالتِ دشـــــــوار می باید کشید
از دلِ آیینــــــــــــه هـــــا زنــــگار می باید کشید
معنــــــی حرف از خطِ پـــــــرکار می باید کشید
پـــــل که نه، بـر دشمنـــــان دیوار می باید کشید
----------------------------------------------
صلــــح را در کشـــــــورِ خود باز دعوت میکنیم
نـــــــامِ زیبـــــــــای محبــــــت را تلاوت میکنیم
زندگی در چشــــــــمِ مردم پـــــر حلاوت میکنیم
کــــــــور چشمِ حاســـــــدان و اهلِ نخوت میکنیم
رهبـــــــــــرانِ دزد را بــــــــر دار می باید کشید
----------------------------------------------
ســـــــر زمینِ مــا چه کم دارد ز مُلکِ دیــــگران
پــــــــر بوُد از زیــــــــور و از قـدرتِ نسل جوان
اســـمِ پــــر شـــــــاًن وطن جمهـــوری افغان ستان
حیف صــــــــد حیف اش که افتاده بدستِ ناکسان
موش هــــــای حــــرص از انبــــار می باید کشید
----------------------------------------------
مشتِ دشمن زاده خود را شیــــخ و مـــلا گفته اند
یک جمـــــــع نــــــادان دیگر خویش دانا گفته اند
یک عمـــــر خون ریختند خود را مبـــرا گفته اند
از سر بی غــــوری زاغــان خویش عنقا گفته اند
خـــــــــــار را از دیــــــده بیـــــمار می باید کشید
----------------------------------------------
چند مفعولی که نامِ شــــــان به گفتن نیست نیست
حرف های زشت شــــان باب شنفتن نیست نیست
از رذالت طینت شــــــان در گسستن نیست نیست
ذهن شـان خالی ز جاسوسی و کشتن نیست نیست
ایــــن شغــــــالان را درون نــــــــار می باید کشید
----------------------------------------------
شادمانــــــــی و خوشی در شهــــــر ما تعطیل شد
جنگ ویرانـــــــگر سراســـــــر بهر ما تحمیل شد
سر زمیــــــن ما به ده قــــــرن عقـــــب تبدیل شد
صد گــروهی فتنـــــه گر در این وطن تشکیل شد
لکـــه های ننـــــــگ از رخســــــار می باید کشید
----------------------------------------------
دشتِ شـــــــور و خشـک را گلـزار گفتن کی شود
دشمنـــــــــــانِ ایــن وطن را یـــــار گفتن کی شود
وصــــــــله ی نا جنس را دستـــــار گفتن کی شود
مفتــــعل را محــــــرمِ اســــــــــرار گفتن کی شود
این کجـــــــان از جـــــاده ی هموار می باید کشید
----------------------------------------------
بار باشد شانـــــــــه ی ملت جمــــــع مفتخوار ها
بی شعـــــــوران پلشت و شـــوُم بی مســــــمار ها
مستشـــــــــارانِ عــــــزازیل صــاحب المختار ها
میــــدهند هــــــر دم به مـــردم گونه ی اخطار ها
دیــــن فروشــــــــــانِ، وطــــن آزار می باید کشید
----------------------------------------------
بی حد و بی انتهــــــــا خواریـــــم و زار و در بدر
جــــــای خوابِ مــــا شده خاکستـــــــر و بین شرر
تا کــه شد ســــــــرکارِ این ملت جهــــــول بی پدر
تابــــــکی این ساربــــــان باشد روان در پشت خر
تابــــــکی این رنــــج و ایــــن آزار می باید کشید
----------------------------------------------
کشـــــــــور مــا دست در دستـــــی بسی ناپاک شد
غرب و مرکـــز از هجـــــوم جنگ زیر خاک شد
هم شمــــال و هم جنــــوب و شــرق ما غمناک شد
قلبِ در خون خفتـــــه ی کابل به صد ها چاک شد
درد میهــــــــــــن از دلِ تخـــــــــار می باید کشید
----------------------------------------------
گفتــــــه ی محمود را با چشـــــــــمِ دل تحقیق کن
بعـــد از آن با هــــــوشِ دراکِ خودت تصدیق کن
هــم خود و هـــــم میهــــنِ خود صاحب توفیق کن
در ســــرِ دروازه ی شهـــــــــر مشق نستعلیق کن
خاینیـــن از کشـــــــــورم اجبــــــار می باید کشید
----------------------------------------------
سه شنبه 09 میزان 1398 خورشیدی
که برابر میشود به اول اکتبر 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
