قبــــله ی عشق چــــــارسو دارد

دلبـــــــــری معنــــی مگو دارد

از گـــــذرگاه دل اگــــــر گذری

هـــــر تپش عــــرض آرزو دارد

کــــــم مبـــــادا ز عشق رسوایی

غنچـــــــه های شگفتــه بو دارد

لب گشودن جهــان گستاخی ست

خامشــــی رنــــگِ گفتـــگو دارد

سنـگ لعنت به خویش می بارد

خواجـــــه بر ریش خود تفو دارد

صوفی در زیـــــــر گنبــد دستار

ســـــــوی خلــق خــــدا قبـو دارد

نکند وصف حـــــور و غلـمان را

گــــــر مــــلا انـــــدک آبرو دارد

از که نالیــــــم و از کجــــا آیــــم

مـــــا و من از چه مـــا و تو دارد

اینهمــــه لاف و ماجرا از چیست

قمـــــری هم نغمــه ی کوکو دارد

هر که را سایبـــــــان خدای است

عیســـی در ذات خـــــود ابو دارد

نیست بی ساقی نیست بی مطرب

بــــــاده ی هــــــر غزل سبو دارد

گر تو فـــــرمان نمی بری امروز

توسن هستــــی را کــــه چو دارد؟

از سخن معنی شــــــکر بــــردار

زیـــــر این بتــــــه ها لبــــو دارد

بس حــذر کن ز گفتــــــه ی بیجا

طبـع مــــــا طبـع تنـــــد خو دارد

میشود هــــر که در سخن محمود

گــــــر ز خـــون دلش وضو دارد
-------------------------------
بامداد یکشنبه 26 عقرب 1398 خورشیدی

که برابر میشود به 17 نوامبر 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور