شود هامـــون گلستـــــان از کــراماتِ تماشایت
نــــزول آیت عشق است در طـرز سخن هایت
قیامت میکند چشم غــــزال ســـرمه آسایت
ز دل بیــــرون نگردد قامت موزون و رعنایت
سری سودایم بر سنـــگ خورد از درد سودایت
--------------------------------------------
ز اول نــــاز پــــرورد و عزیز و دلــــربا بودی
میـــــان خوبرویان خوش پسند نــازک ادا بودی
دل بشکستـــــه گان را دارو وهم مومیــــا بودی
متیــــن و با مــــروت پاکبـــــازی بی ریا بودی
بری دلــــــدادگان جنت فــــروشد حسـن زیبایت
--------------------------------------------
ز روز دیــدمت من دست را تــــا پاچه گم کردم
تفــــــاوت را میــــــان سیب تـــا آلوچه گم کردم
روان گشت بســـوی خانه راهی کوچه گم کردم
خیــــالاتی شــدم بــــام و در و دالانچه گم کردم
نســــازم کاش از بی فکـــر پیش خلـق رسوایت
--------------------------------------------
ندانم من مسلمانــــــم یا گبــــر یــــا مسیحــــایی
به دین و مذهب زرتشت یــــــا در دین بــودایی
به کیش حضرت داوود یــــــا آییــــن موســــایی
خدا میــــــگویم و در دست من الـــکل خـرمایی
به سجده تا فتــــــادم یـــادم آمد پاشنــــه ی پایت
--------------------------------------------
چه بودی و که بودی اینقدر محشر به پا کردی
مرا بیــــگانه از خود خویشتــــن را آشنا کردی
کنـــــم اقرار ای شــــوخ بلا آخــــــر بلا کردی
بیـــــاض گردنت از زیــــر چـادر برملا کردی
بری بوسیدن و عشق است رنگارنگ اعضایت
--------------------------------------------
شب تاریک من با صورت خود مــــاه کامل کن
ســــرم را روی زانوی خودت آهستــه مایل کن
برای درد بی درمـــــان من درمــــان عاجل کن
تمام خواهشـــــات قلب من با عشــق حاصل کن
به مو هایـــــم گره زن رشتـــــه زلف چلیپـــایت
--------------------------------------------
ز پیشـــم میگذری من هر دمی دیوانه تر میشم
ز عطر دامنت چون میکشـــان مستانه تر میشم
تو گرچــه از خودی اما ز خود بیگانه تر میشم
خدا میـــداند از قلبــــم که من ویــرانه تر میشم
تو نقل مجلسی بنشین بنوشـــم پیــــاله ی چایت
--------------------------------------------
شده یک مدتــــی نطقی نیــــاید در زبـــــان من
کمی بشکستـــــه و رنجور شد روح و روان من
همیــــن چند روز باشد آخــــر هـای امتحان من
حضورت سبــــز یـــــار نازنیـــن و مهربان من
بگوشم میــرسد در نیمـــــه شب آهسته نجوایت
--------------------------------------------
ز جاهل در گریز و با خردمند مست و خشنودم
لبـــم خاموش لیـــکن تا فلک پیچیـده است دودم
نبـــوغـــم در مخمـس باشـــد مانـــــده ای رودم
ز فیض شعـــر دارم عـــزت بسیــار و محمودم
مصــلا بیـــر و بار است میروم سوی کلیسایت
--------------------------------------------
جمعه 27 سرطان 1399 خورشیدی
که برابر میشود به 17 جولای 2020 ترسایی
سرودم
احمد_محمود_امپراطور