بر خیـــــز یار و یــــاران گردیم یار پروان
آفت به خویشتـــــــن برد دار و ندار پروان
بلخم در آتش جهـــــل دیروز دست و پا زد
امــــروز چاریکارم گشتــــــــه مزار پروان
کندز بخاک و خون شد بغلان در آتش افتاد
سیـــــلاب خانه ویران شد سر دچار پروان
آن ســـــر زمین لعـــل و آن لاجـــورد نامی
ماتــــم گرفتــــه دیـــــدم چون آبشار پروان
خاک جلال آبــــاد در خـــون خویش تر شد
از رانش ســــروبی شـــد داغـــــدار پروان
از غزنی و شبــــرغان تا کنـدهار و نیمروز
چون بامیــــان بامـــی شد غمگسار پروان
حال تخــــار و هلمنــــد کــــم از کنر نباشد
هــــــرات باستـــــانی شــــد اشکبار پروان
در غور و زابـــــل ما تــــــا پکتیا و فراه
دیدم که همچو پنجشیـــر شد بیقرار پروان
کابل که نیم قــرن است با درد کرده عادت
از فـــــاریاب بدتــــــر شد روزگار پروان
وردک چو کاپیسا و بادغیس در عزا شد
لغمـــان و هم ارزگان شد ناگوار پروان
دیدم که آن سمنـــگان آن تخت تاجداران
از این مصیبت محض گردید خوار پروان
یک سوی کشور من یک لحظه نیست آرام
لوگر به زیر آب است چون حال زار پروان
طفل ات صغیــــــر تاکـــی ای مادر طبیعت
بردی به عمق دریــــا سبزین بهار پروان
والله که دیــــده ام را بستـــــه نمی توانم
هر لحظه پیش چشمـــــم آیــد دیار پروان
محمود را توانــــی زین بیشتـــــر نباشد
یــــــارب العالمینا شو پــــرده دار پروان
-----------------------
بامداد پنجشنبه 05 سنبله 1399 خورشیدی
که برابر میشود به 27 آگست 2020
ترسایی
سرودم
#احمد_محمود_امپراطور