خورشید تابنده عشق
قالب وبلاگ
لینک دوستان

مخمس -   گاه مولانا گه یوسف گه عیسی بینمت  گاه عاشق تر ز مجنون و ز لیلا بینمت  گاه چون آهوی مستِ رو به صحرا بینمت  گاه ترا چون موج های سبزِ دریا بینمت  گاه پنهانی و گاهی هم هویدا بینمت ______________  برده ای میراث حسنِ خویش را از مصطفا  پیش چشم من نمایان هستی چون شیر خدا  میکنم گاهی گمان باشی ز جمعِ اولیا  بهرِ درمانِ هزاران درد من باشی شِفا  یک سر و گردن ز جمع خلق بالا بینمت ______________  تا تلاوت میکنی اشعارِ نابِ خویش را  بر گلوی خلق می ریزی شرابِ خویش را  می رسانی بر دماغِ ما گلابِ خویش را  با تبسم میکنی معنا کتابِ خویش را  مرشد دارالادب پیوسته مولا بینمت ______________  عسکرِ سر در کفی از درگه بیرونت منم  عاشقِ آشفته ای افتاده در خونت منم  از بری درمانِ زخمِ کهنه رادونت منم  هرچه خواهی میکن کن باز مدیونت منم  کی شود در خلوتِ تنهایی تنها بینمت ______________  از حوالی یی قدوم سبز میگردد چمن  خنده ات جان می‌فروشد بر لبان یاسمن  داغ دوری و فراق و غصه را هرگز مزن  کاش دستارِ سرت گردد برای من کفن  تا قیامت در برم باشی و یکتا بینمت ______________  تا مرا دیدی در این ماتم سرا بشناختی  با نگاهی گرم احساس مرا بگداختی  شعله ای عشق زلیخا در دلم پرداختی  پرده در چشمان یعقوبِ خودت انداختی  ماه کنعانی به مصر عشق رعنا بینمت  ______________  قلب محمود از جمالت تازه و روشن شود  نقش پایت هر کجا باشد به ما میهن شود  از کراماتت بیابان سبزه و گلشن شود  شعر های نغز در گنجینه ها معدن شود  محشر دلدادگان عاری ز غمها بینمت _______________  چهارشنبه 21 عقرب 1399 خورشیدی  که برابر میشود به 11 نوامبر 2020 ترسایی  سرودم  احمد محمود امپراطور

 

گاه مولانا گه یوسف گه عیسی بینمت

گاه عاشق تر ز مجنون و ز لیلا بینمت

گاه چون آهوی مستِ رو به صحرا بینمت

گاه ترا چون موج های سبزِ دریا بینمت

گاه پنهانی و گاهی هم هویدا بینمت
______________

برده ای میراث حسنِ خویش را از مصطفا

پیش چشم من نمایان هستی چون شیر خدا

میکنم گاهی گمان باشی ز جمعِ اولیا

بهرِ درمانِ هزاران درد من باشی شِفا

یک سر و گردن ز جمع خلق بالا بینمت
______________

تا تلاوت میکنی اشعارِ نابِ خویش را

بر گلوی خلق می ریزی شرابِ خویش را

می رسانی بر دماغِ ما گلابِ خویش را

با تبسم میکنی معنا کتابِ خویش را

مرشد دارالادب پیوسته مولا بینمت
______________

عسکرِ سر در کفی از درگه بیرونت منم

عاشقِ آشفته ای افتاده در خونت منم

از بری درمانِ زخمِ کهنه رادونت منم

هرچه خواهی میکن کن باز مدیونت منم

کی شود در خلوتِ تنهایی تنها بینمت
______________

از حوالی یی قدوم سبز میگردد چمن

خنده ات جان می‌فروشد بر لبان یاسمن

داغ دوری و فراق و غصه را هرگز مزن

کاش دستارِ سرت گردد برای من کفن

تا قیامت در برم باشی و یکتا بینمت
______________

تا مرا دیدی در این ماتم سرا بشناختی

با نگاهی گرم احساس مرا بگداختی

شعله ای عشق زلیخا در دلم پرداختی

پرده در چشمان یعقوبِ خودت انداختی

ماه کنعانی به مصر عشق رعنا بینمت

______________

قلب محمود از جمالت تازه و روشن شود

نقش پایت هر کجا باشد به ما میهن شود

از کراماتت بیابان سبزه و گلشن شود

شعر های نغز در گنجینه ها معدن شود

محشر دلدادگان عاری ز غمها بینمت
_______________

چهارشنبه 21 عقرب 1399 خورشیدی

که برابر میشود به 11 نوامبر 2020 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور



 


[ دوشنبه 99/10/1 ] [ 9:27 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

موضوعات وب
امکانات وب


بازدید امروز: 229
بازدید دیروز: 374
کل بازدیدها: 1251781