غزل ناب و ارزشمند از جد بزرگوارم مرحوم مغفور داملا محمد ارباب محزون است

که تقریبا 200 سال پیش از امروز سروده اند.

 تقدیم شما صاحبدلان.

هرچند هنرمندان زیادی این غزل را به خوانش گرفتند و به شهرت رسیدند و

سود جستن ولی متاسفانه که نامی از شاعرش نبردن.

آرزومندم که روزی این فرهنگ ناپسند خاتمه یابد.

جان در ره جــانانه فدا شد چه بجا شد

از گردنم این دین ادا شـد چه بجا شد

از دود دلــم وسمه کشیدست به ابرو

دود دل من قبله نما شد چه بجا شد

ازخون دلم بستــه حنا بر سر انگشت

خون دلم انگـشت نما شد چه بجا شد

میخواست رقیبم که من از غصه بمیرم

دیدی که خودش زود فنا شد چه بجاشد

صد عقده به دل داشتم از حلقه زلفش

تیرنگهش عقده کشـا شد چه بجا شد

محزون ز غم عشـــق تو افتاد ببالین

چون ماه نو انگشت نما شد چه بجاشد
---------------------------
#داملا_محمد_ارباب_محزون_کشمی