دانی ایدوست ز پــــا تا به سـرم میسوزد

هم مرا بستــــــــــــر و بالین پرم میسوزد

یک نیستـــــــان نکند ناله ی قلبم را بس

نالـــــــــــه ی دارم از آن بیشترم میسوزد

در جوانی شــــــــده ام پیر تمسخر نکنید

عشق شیـــــرین منشان بی خبرم میسوزد

صبـــــر کردیم و ندادیم امیــــدی از دست

گرچه چون شمع مرا چشــم ترم میسوزد

در نهانخــــــانه ی دل پند مرا بسیار است

مکتــب خلقت یــــــــوم البدتـــــرم میسوزد

جلوه صبــــــح امیــــــــد کاش نمایان گردد

تاریــکی هــــای شبی بی قمـــرم میسوزد

در بهای دل پر خون شده ی من چه دهند

که مــــــرا شوق چو آتش به زرم میسوزد

دست محتــاجی وفـــــا می طلبد دامن عشق

مقصــــــد و مطلب و لطفِ نظـرم میسوزد

نکند شبنــــــــــم اشـــک داغ دلم را مرهم

غنچه ســان دامن و چاک جگرم میسوزد

نبض من در طپش عشــق تو افتـــاد از پا

عطش بی هنریهــــــــــــــا هنــــــرم میسوزد

امپــــراطور به بحــــر تو بود سرگـــــــردان

که مــــــــرا این صــدف بی گهرم میسوزد

--------------------

پنجشنبه 31 اسد 1392 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 22 آگست 2013 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور