رسیـــــده است ز تــــــو رنــج بی شمار مرا

که رفته است ز ســــــــر هوش و اختیار مرا

اگــــــر چه عهد وفـــــای تو جمله بود دروغ

سبب چـه بود کـــــه مانـــــدی در انتظار مرا

ز داغ لاله ستـــــــان داغ بیشتــــــــــــر دیدم

به غصه هـــــــــای دلــم نیست غمگسار مرا

متــــــــاع مهـــر و عطوفت من از کجا جویم

که جای مهـــــــــــر گرفته است رنج یار مرا

به غنچه هـا ندهـــــــــــــد چاشنی دگر شبنم

خـــــــــزان آمـــــده در فصل نو بهـــــار مرا

چه فرصت ها که بدست آمد و ز دستم رفت

غنیمت است همیــــن نقص و انکســــار مرا

به عشق آنقـدرها شعـله ورشدم چون شمع

که خــــاک از پـر پروانــــه شد مـــــزار مرا

مگـــو که لاف زنـی و ز عشق بی خبــــری

نشانه ی است همین چشــــــــم اشکبار مرا

اگر گنــــاه من این است که عـاشقت شده ام

به رســم عشق همی کن تو سنـــگسار مرا

حساب کیفـر اعمـــــــــال خویش باز دهی

که کــــردیی تو چنین زار و ناگـــــــوار مرا

ز لعل یـــــــــــار به محمود اگر نشد قسمت

بس است در دو جهــــــان لطف کردگار مرا

---------------------------------

یکشنبه 10 سنبله 1392 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 01 سپتامبر 2013 میلادی

ســـــــــــرودم

احمد محمود امپراطور