عیــــــــد نگاهت عنعنه ی جشنواره ها
جمع شده به محــــور چشمت ستاره ها
فیض کمـــــال حسن تو بزمی دگــر کند
انگشت عشق نقش کنـــد چار پاره ها
نازک گرفته آیینــــــه ها را جمال شوق
وصف نیـــــــکو بکر ترین و خیـاره ها
مژگان سخن زند به زبان ســــرشک من
آری که لب نـــکرد چنیــــــن زار زاره ها
ترسیم واژه های به دل جوش خورده را
آهنـــــــــــگ می فتــد به نوای زماره ها
ای باد شوق اندکی آهستــــــه تر به وز
تا شعله هـا زبان نکشد چون شراره ها
عهد و وفای نیک عملان هرکجا بجاست
نشمــــــــرده اند جمع نیکو را غداره ها
مهتــــاب من که در پس این ابر خفته ی
بشــکن طلسـم خویش و نما آشکاره ها
پیچیـــــــده ام رگ به رگ اندر هوای تو
طوف تخیـــــــل است و کنم استداره ها
محمود در سیــــــاهی شب میـــزند قدم
اجلال کن به بخت بـــــــــدم استناره ها
------------------------------------
ماه میـــــــــــــــزان 1392 هجری آفتابی
که برابر میشود به اکتوبر 2013 میلادی
ســــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان