از مـــا ســــــــلام بر همـــــــگی عاشقان عشق
بـــــر بـــــارگاهی منــــــــزلتِ رهــــروان عشق
دلهـــــــــا طپیــــد و عالـــــــــم جاویـــد شد بنا
معنــــــی گـــرفت هستی به نـــام و نشان عشق
اوج منــــــاعت از اثــــــــر همت و غــــــــــرور
در تـــــــارکِ سپهــــــر نمــــــــود آشیان عشق
مــــوج خیــــــال مـــــرز سمــــــا را حصار کرد
هفــــت آسمــــــان زیــــــور یک کهکشان عشق
پیچیـــــد از ثــــــــــری به ثریــــــــا هوای شوق
تــــا گفتـــــــه اند نــــام نیـــــکو جاویدان عشق
انـــــــوار رحمت است ز تجـــــــــلای قدسیــــان
آمــــــــاده شد به هر دو ســــــــرا ارمغان عشق
شد طور معـــــــــــرفت به دمــاغ خـــــرد عجین
تا مایـــــــه ی صدف شده گوهـــــر فشان عشق
خـاک سیـــــه ز شــــوکت روح شـــد جهان نما
خون رگ به رگ رسید، نفس گشت جان عشق
سعـــــــی غــــــــــرور تا به کجا بشمـــــرد قدم
در سینــــــــه ی که حلقــــــه زند مهمان عشق
یک عالــــم است غافل و، یک عالــــم هوشیار
باشد هــــــــــــــزار قــــــــافله را کاروان عشق
لب تشنــــگی و، سوز عطش کفــر ِ نعمت است
آتش گرفتــــــــــــــه دانــــــــدی آب روان عشق
حکـــــم قضــــــــــا نقــــــاب گرفت از محیط دل
آفـــــــــــاق شد به جلــــوه و در امتحـان عشق
مکنــــون بود در همـــــه عالــــــم محرمـــــات
نبضِ طپیــد و شد همــــــــه جــا داستان عشق
شوق طلب تـــا به حشــــــر پــــــا به جــــا بُوَد
تیر و نشانــــــه است به قیــــــــد و کمان عشق
از مکتب عمـــــر و فضــــــــــای ثبــــات هوش
دریـــافتـــــــــــم آیـــــت روح البیــــــــان عشق
باشـــد خـــــــــدای عشق، خــــــــــداوندگار من
آری کــه اوست در همـــــــــه جا مهربان عشق
سیمــــــــرغ خاطرم نشود خستـــــــــه هیچگاه
محمـــود است در جمـــــــــــع آزادگـــــان عشق
-----------------------------
پنجشنبه 30 عقرب 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 21 نوامبر 2013 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور