تا طلعت و جمـــال تو جوهر کشیده است

عشاق را شبــــان به لبِ در کشیده است

چشمت زبس خمار فتاده است سوی من

گویی شـراب میکده هـا سر کشیده است

ابــــــروی نازکت چو مـــه نو در آسمان

مرغ دلـم به تیغ و به نشتر کشیده است

از عمق بحـــر حقــــه ی دندان و لعل تو

مرجان و لؤلؤ و دُر وگوهـر کشیده است

از پشت سر بدیدم و جانم به جان نماند

مواج زن که سنبل خود تر کشیده است

تا کـــه شنیــده حسن و نــکو رویی ترا

واعظ به فــکر حور ز منبر کشیده است

ســــرو سهـی و قامت نازت عزیــز من

دانی جهان به عالم محشر کشیده است

ژولیده موی و رنگ رخم کاه و زعفران

نامم به شهر مستِ قلنـدر کشیده است

بیمار عشق تو شده افتــــــاده ام بخاک

کارم کنون به دارو و داکتـر کشیده است

بهــــــر معاینــه به شفاخانه بـــــردن ام

گفتـــــن علاجِ کار به بستر کشیده است

دیوانــگی و شهـــرت "محمود" را نگر

از این دیــــــار پای فراتــــر کشیده است

--------------------------------------

جمعه 09 حمل 1392 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 29 مارچ 2013 میلادی

ســـــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور