یـــــــــــاد ِ تو آورم به هــوایت جنون کنم
خود را به عشق بار دگـــــــــر آزمون کنم
در گلشن ِ جوانی و امیــــد هـای خویش
یک گلستان به وسعت صد دل فزون کنم
پـــــــرواز شوق تــا به در کبـــــریا برم
سیر و سفــر به کارگه ی بی ستون کنم
از تنگنــــــــای حادثــه تا اوج عــز و جا
شــادی بخویش آورم و، غــم نگون کنم
همچون همـا به بخت همایون کنم یقین
در کهکشــان ِ بزم قنـــاعت سکون کنم
از قطـره های اشک خود و جبهه سودنم
روز حساب من ز بهشت ســـر برون کنم
دارد بلوغ ِ حسن خرد، فــکر و هوش من
خود را به جهـــل کی بتــــوانم زبون کنم
معشوقـه ی تو بـر من ِ محمـود بعد ازاین
دل را شهیــــد و دیده برای تـو خون کنم
--------------------------------
  احمد محمود امپراطور