از مــــــا به آن پــــــری برسانیـــــــد پیام ما

گوییـــد پختـــــــــه کی شود این بختِ خام ما

زخـم که خورده ایـــــــــــم ز عشق تو در جگر

بعـــــــــــد از وفـــــــــات خــــاک کند التیام ما

با مــــــــــرگ کی بمیــــــردی نام نیکو ز کس

تا عالــــــــــم است نام و نشـــــــان و دوام ما

افســـــــــرده گشت مجلسیـان از گذار و سوز

مسطر کشیــــــــــده نالـــــــــه و آه در کلام ما

بودیـــــــم خــــــاک راه چو دگر رهروان دهر

طوفــــــان عشق کـــــــــــرد بلند این مقام ما

شد سالهـــــــــــا به کلبــه ی احزان فتاده ایم

یوسف کجــــــــــــاست تــــازه نماید مشام ما

آنکه اسیــــــــــــــــــر دل شود از دل کجا رود

بی دانــــــه اوفتـــــــــــاده همین دل به دام ما

ما از صـبــــــــــوح ِ آدمیت مست بـــــــاده ایم

ســـــــــــاقی ببین لــــذت و عیــــش مدام ما

ذکــــــــــر تو احتیـــــاج به کام و زبان نیست

در هـــــــــــر نفس گواهست درود و سلام ما

شب رفت و شمع سوخت و پروانه خاک شد

چیـــــــــــــزی که مانــــد حرف دلی ناتمام ما

محمـــــود اینچنیــــــن بــــــه درت دارد آرزو

یـــــــــــارب خطا می نـــــــرود فکر و گام ما

---------------------------------------
ســـــــــرودم

احمد محمود امپراطور