به بــــرم چنـــــد گهی لعبت خندان ننشست

گهــــــــر نــاب من آن لعل بدخشان ننشست

کــــــرد افسون و  مــــرا بست به تـار مویش

مگـــــر افسوس که آن زلف پریشان ننشست

چشم بیمـــــــار او خمیــــازه کشی وصلم کرد

دل من بـــــــرد ولی نــــرگس فتـــان ننشست

دیــــده بـــــــودم بســــی درد من از دوری او

چو طبیب آمــد و انــــــدر پی درمان ننشست

بت بیـباکِ مـــــرا شوخی طبـــــع مذهب شد

کافـــــــــر بود که تا گشـت مسلمان ننشست

بیت بیت غزلـــــم نبــض تپـــش از دل داشت

واژه ی عشق به سر دفتـــــر دیوان ننشست

هر چه با مهـــــــــــر و وفا سد رهی او گشتم

کــــــرد جولان و ز من گشت گریزان ننشست

هــــرگـــــــز از دل نـــــرود داغ ستم کاری او

که به باغ آمد و آن ســـــرو خرامان ننشست

چه بگویم عزیـــــزان من از این طالــع شُوم

نازنینم  چو عمــــر آمد و چون جان ننشست

داد از حــرف حســـودان و بدانـــدیش کسان

یارم از خاطر این مجموعه شیطان ننشست

هیچ کس نیست خریـــدار او همچون محمود

جنس ما را گهــــــــر بود که ارزان ننشست

--------------------------------------
دوشنبه 28 دلــو 1392 هجــری خورشیــدی

که برابر میشود به 17 فبروری 2014 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور