تــا اوج چـرخ غلغــله برپــــا کنم کم است
جان را فــدای ســــــرو دلآرا کنم کم است
روح و روان ســــوی مسیحا کنم کم است
دل را غــلام درگـــــــــهء لیلا کنم کم است
مجنون صفت روانـهء صحرا کنم کم است
---------------------------------------
عشق تو شعــــله ور شده است آتشین من
افتـــــــــــــاده است مدعیـــان در کمین من
ای هست بودی زندگی، ایمـــان و دین من
گـــرد غبــــــــار راهی تــــــرا نازنین من
با نـاز عاشقـــــــــــانه دلآسا کنم کم است
---------------------------------------
چشمم بخون نشستـــه چو رنگ حنای تو
اکسیـــــــــر و کیمیاست کفِ خاکِ پای تو
میــــــــرم بیــاد عشوه و نــاز و حیای تو
در ســــر زمیـن عشـق به پاس وفـــای تو
خود را فــــدای نرگس شهـلا کنم کم است
---------------------------------------
صــد آفـرین بـــــــر دل ِ صبــــر آزمای من
این سینه رشحه رشحه شد از داغهای من
ای دهـــــــــر این بُودَ همــه راز بقای من؟
از دست رنجــت ای فلک پُــــر جفــای من
ترک جهـان و مـــــــــردم دنیا کنم کم است
---------------------------------------
هستم به نـــــــــام زنده و من سر بریده ام
چون موج اشک از ســــر ِمژگان چکیده ام
از دوستـــــــــان و مدعیــــــان من بریده ام
بهــــــــــــر عـــلاج زندگی نــــــور ِدیده ام
جان را به کف گرفته و سـودا کنم کم است
---------------------------------------
صبـرم به سر رسیده از این دهر فتنه خیز
یـــــا کن دوای دردم و یــــا خون من بریز
عطر امیــــــد را به در و درگـــــه هم ببیز
این قلبِ خون چکانِ خود،ای خواهـرِ عزیز
خـــاکِ درِ عنــــــــــایتِ زیبا کنم کم است
---------------------------------------
این طــالعِ نحس و پُــــــر از سوزِ خویشرا
این قسمتِ درد و غــــــم افــــروز خویشرا
این آرزو ِ ناشــــــــده پیـــــــــروز ِخویشرا
این بخت نابکـــار و سیــــــه روزِ خویشرا
بی آبـــــــــرو نموده و رسوا کنم کم است
---------------------------------------
آتش دمَـــــد به مزرعـــــــه و گلشن رقیب
تیــــــــــــغ تبـــاهی کـاش زند گردن رقیب
تا آسمـــــان بلنــــــــــد شــود شیون رقیب
روز ِ اگـــــــــر بجــــای خـودم دامن رقیب
تسلیم درد و رنج و بلا هـــــا کنم کم است
---------------------------------------
صــــــــد گلشن آرزوِ گــل نو بهار خویش
بیتـــــابیء وصــلِ دلِ بیقـــــــــرار خویش
تا آسمان برم همــــــه گرد و غبار خویش
قلبِ شکستــــــه و جگر داغـــدار خویش
قربـــــان نام پـــاک تو لیـــــلا کنم کم است
---------------------------------------
تا در هوای تو نفســـــم تنگ گشته است
قامت شکستــه و کمرم چنگ گشته است
یعنـی که زندگانی به من ننگ گشته است
بر آن دلِ که در بــر تو سنگ گشته است
مـرگ از خدای خویش تمنا کنم کم است
---------------------------------------
محمــود اوفتـــــاده بــه آه و ثنــــــــای تو
در خاطــــرش نظـــاره و لب خند های تو
گوش دلش پُــر است ز نقــــــد و نوای تو
صد بار اگر که جوهــــر یوسف نمای تو
زندانیش به امــــــــر زلیخــا کنم کم است
---------------------------------------
بامداد 17 حمل 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 06 اپریل 2013 میلادی
احمد محمود امپراطور
افغانستان