
گوهــــر معنــی بــه لب آورد ادب سنجیدگان
شام اینجـا گشت روشن از سخن فهمیدگان
خاک صحـــرای جنـــون پیوست با خلــد برین
آرزو هـــــا شد میســــر بر جبیــن ساییدگان
ارض گیتـــی را نسیـــم عشق در آغوش کرد
آسمان فــرش قــــــدم گردیــد بر غمدیدگان
کی بود انصــــاف میگویند فلک را پایه نیست
از دعــــا دارد ستــــون ای بیخبــــر نادیدگان
تا گربیان میـــدرد گل اشک ماتـم در قفاست
در کمیــــن بـــــاد باشـــد گلشن خندیدگان
سعی پا برجاست اما خلق را دست تهیست
آفت هـر جــــا پیشتــــر آید به دامن چیدگان
مــــرد و زن را شـــرم باشد زیور ملک خودی
می شـــود رســـوای عالــم از حیا ببریدگان
کو دلی گــــز داغ محرومـــی نباشد دردمند
این جهان یکســـر بود ویرانـــــه ی رنجیدگان
تا کجا محمود بغض سینــــه ات را نشــکنی
کمتــــر اینجا خوار گـــردد بیشتــــر نالیدگان
--------------------------
سه شنبه 12 حمل 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به اول اپریل 2014 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور