
رفتی و با تو رفت همـــــه صبــر و قرار من
در پیش دل نمـــــــــاند دگـــــــــر اعتبار من
طوفـــــــــــــــانِ آمد و گل عشقم به باد داد
در خون فکنـــــــــد تــــــازه گل ِ نوبهار من
بــــال کبوتــــــــــــر دل من در هوا شکست
بربــــــــاد رفـــت سیطــــره ی روزگار من
میثــــــــــاق مـــــا که تا به ابـــــد بود پایدار
بگسستـه شد بهــــــر چه پیونـــد و تار من
با بخت تیـــــــره ام چقــــدر در نــزاع شوم
یک جسم خسته و غم گیتــــــی ست بار من
رنگ رخم به زردی دگـــــر خو گرفته است
یاد بخیــــــــــر گونـــــه ی همچون انار من
معشوق دلنـــــــــواز، امیدم بسوی توست
ای قــُـــــوت ِ دل ِ مــن و، ای مستــشار من
قربــــانی میــــــگرفتی ز من ساده تر نبود؟
بسمل نــــکرده رفتــی تو ای دل شکار من
اندر حیات من تو بیـــــــــــا هستــم انتظار
تاکــــی بمیـــــــــــرم آی تو سوی مزار من
نآموختم ز مدرســـــــــــه ی دهر کهنه کار
طفل غبـــی بودم نشـــــــــــد آموزگار من
گر این زبان شعـــــــر نمی کــــــرد یاریم
بشکستـــــه کی همی شدی رنج خمــار من
رفتــــــی و خلوت دل من را بهـــــــم زدی
تاکی نهان شوی همـــه جــــــــا آشکار من
محمود را چقـدر دهـــــی رخصت از برد
هستی تو جان و، دیده ی امیــــــدوار من
-------------------------------------------
جمعه 21 سرطان 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 12 جولای 2013 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور