دردمنـــــدم به رهــــی عشـــق دوا می پالم
دلِ گم گشــته ای خود را همــه جا می پالم
دیده ام خون شد و اشک از درِ چشمانم رفت
تو بگویــی به جهــــان جـــور و جفــا می پالم
منِ درمانـــده درین خطــــه ای بی آب و علف
نـــوشِ صــــد جرعــــه ای از آبِ بقا می پالم
دوش من خــــم شده از حادثـــــه و رنج فلک
دستیــــــــاری کـــه شـــود کامـــروا می پالم
دوستـــان زیــــاد و هـــوادار من از حد بیرون
لیک معشوقـــه ای با مهــــر و وفـــا می پالم
نازک انـــدم و، پری چهــــره و، شیـرین گفتار
مرشــــــد ملـــک ادب، شــــوخ اداء می پالم
به پسنـــــــدم نبوُدَ آری ز اخــــلاق و کمـــال
معــــدن عشق و هنــــر، کان حیـــا می پالم
دگــــر از نالـــه و فریـــــاد به جــــان آمده ام
به حیــــاتِ ســـــــرِ خود دفــــعِ بـلا می پایم
زندگی خواهمـــی در پرتـــو آرامش و مهــر
هر نفس راستی و، صـدق و، صفا می پالم
عمر محمود گذشت و، ز کسی یـــاری ندید
آنچــــه کــه یـــافت نگـــردد چــــرا می پالم
------------------------------
سه شنبه 16 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 06 جنوری 2015 میلادی
ســـــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان