عـــــزتِ فِـــــزون باشـــــد، زاده ای حـلالی را

بــــا خـــود هــــر کجــــا دارد، مکتـب تعالی را

کارگـــاه این گــــردون، هـرکه را دهـــد منصب

مسنــــدی گِل و لای است، کـــوزه و کلالی را

عمــــر رفتـــه ای خود را، زندگـــانی بشماریم

جشن ماتـــم و درد است، ختم ماه و سالی را

کی سفیــــد میـگردد، بخت تـــار و تنــگی مــا

رنــج آب و صــابــون است، زنـــگی و ذغالی را

جنس هــرزه در بـــازار، پیش سفــله دارد جـا

دخــلِ از قســـــم باشـــد، دکــــه ای بقالی را

سگ گــــرنده میــگردد، در قــــلاده و زنجیــــر

با سخن نگـــردد راست، شخــص بدسگالی را

دیگی مردمی دانـــــا، دیــــر جــوش می آیــــد

هـر کجا صــــدا باشد، کاســــه هــای خالی را

شیــــر از غــــرورِ خود، استخـــوانِ همت خورد

شهـــــــرتِ دگــــر افتــاد، حیـله ای شغالی را

از هنــــر مگو اینجـــا، از ادب مپـــــرس هرگـــز

ز هـــر چه کـــرده پیش آید، نقش ...یه مالی را

هــــر نفــس زنــــد در دل، آتشِ قمـــارِ مـــرگ

طــاس عشــق مـی بــــــازد، رنــگِ چاروالی را

تنگ گشتـــه است اوزان در سخن طـــرازی ها

نکته سنـــج کـــم باشد، بـــزمِ قیــل و قالی را

نی فسانه شد برخلق، رود و چنگ دیگر نیست

ســـاز مانــــده و میـــدان، نعـــــره ای قوالی را

آب اش آبلـــــه باشد، مُـــــزد شست نــان جـو

خورد و نـوش دیگر نیست، سفــره ای جوالی را

در جهــــان رنگ و بو، محمـود ار کننـــد پرسان

مـی پسنـــد از هـــــــر چیـز، طـــرزِ اعتدالی را
-----------------------------------
بامداد جمعه 11 ثور 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 01 می 2015 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان