مــــادر بقـــای هر دو جهان از بقای تو

هفــــت آسمان بوســه زند خاک پای تو

مــــادر ترانــــــه های لبت آیتِ وفاست

میـــرم بذکر و زمـزمه ای با صفای تو

از گـــردِ دامن تو بنــــا گشته این زمین

ای جنـــت مجـــازی شــوم من فدای تو

از این جهــــان که بیش نبـاشد مرا امید

مــــادر اجــــازه ده که شوم من فنای تو

در هــــر نفس سپـاس خــــدا و ترا کنم

باشد رضـــای خالـق کـُل در رضای تو

دانــــم که رنج میکشی از جمع ناسپاس

مـــادر الهـــــی زود بگیــــرد دعای تو

شـــکر خدا دعـــای پدر شد نصیب من

مـــادر بده دعــــا که من هستم گدای تو

قلب شکسته ام که پراز درد وماتم است

دارم یقیــــن خجستـــــه کنـد مومیای تو

محمــــود را دگــــر نبــوُدَ آرزو به دل

دارم امیـــــد نیـــک بگیـــــرم ثنای تو
-----------------------------

چهارشنبه 15 میزان 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 07 اکتوبر 2015 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان