ز چشـــم ابـــر دراین خطه سنگ می بارد

بجـــای منطـق و برهـــــان تفنگ می بارد

درین زمانه وفـا حرف مفت و بی معنیست

ز هــــر که دغدغــــه و دنگ دنگ می بارد

چنــانی کفـر بلند شد ز کعبــه و اســلام

کــــه نـــام پـــاک خـــدا از فرنگ می بارد

زبان شعــــر نو امـــروز هــرکجا گرم ست

ردیف و قافیـــــه مُــــرد و جفنگ می بارد

ز ســـم توسـن اخلاص نعــل افتـــادست

شتـــاب رفتــــه بخــواب و درنگ می بارد

به آسمان دگر سرد گشته است خورشید

ز مـــوج بحــــــر دهـــــانِ نهنگ می بارد

نمانده مهــــــر و محبت به مــادر و فرزند

برفتـــــــــه لطف ز بابـــا و ننگ می بارد

مـــرا ز مــردم دانـــا هراس بیشتر است

که صلح ذکر زبان است و جنگ می بارد

نه ضمیــــران بدشت و نه آهو در صحرا

ز سنگ و صخره ی گیتی پلنگ می بارد

اگر چه طعنــــه ز بی حاصلی مرا زده اند

ز خاک سینـــــه ام آخـــر النـــگ می بارد

شیرین و خسرو من در کجاست گز قلبم

صــــدا و ضربــه ی بیل و کلنگ می بارد

به خود فـــروش از این بعــــد ارادتم باشد

که دین فروش ز فرق اش تبنگ می بارد

نمـــــاز مرگ مــرا ساقیـــان مست دهند

که از قبـــــای مـــــلا نقش رنگ می بارد

حقیـقت که بیــــان میکنـــی ازان محمود

گــــر از زبـــان تو باشد قشنگ می بارد
------------------------------------

بامداد دوشنبه 14 جدی ( دی ) 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 04 جنوری 2016 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان