عزیـــــزم این جــــــگر داغـــــدار یادت هست
بهــــای عشق و همــــه اعتــــبار یادت هست
صفــای یکــدل خون خـورده از فـراق و امید
متـــــاعِ بسمـــلِ این جــــان نثــار یادت هست
شب که سرد بُد و برف هر سو خرمن داشت
به کوچـــــــه منتظــــرِ ره ســــوار یادت هست
گرفتـــــــه بــــودی مــــرا در حریـــم آغوشت
ز لــــــــرزش تـن امیـــــــــــــدوار یادت هست
طــــواف کعبـــه ی عشق تو می نمـــودم من
سجـــــودِ اشک به رنـــگ انــــار یادت هست
به مستــــی مستـــی ز عالـم بُـدیم فارغ بال
ز نـــوش نــــوشـــی لب آبــــــدار یادت هست
به بـوی عطــــر تنــــت مـــوج گل ستان بودم
چکیـــــدن گهــــــر از لالـــــــه زار یادت هست
ترا چنــــــان ببـــــردم به اوج لــــــذت و شوق
ز خویش رفتـــــن و چشــــم خمار یادت هست
تو ماهی بودی و من بحر تشنـــــه کام محیط
از آن طپیـــــدن و بوس و کنــــــار یادت هست
نفس نفس زدن و نالــــــه ی تــــو در گوشم
بگـــــو کــــه کیفیــــــت آشــــکار یادت هست
مــرا اگــــر تو فرامــــوش کردی باکی نیست
کمــــی ز خاطـــــره هـــای مـزار یادت هست
تولــــدی تــو مبـــارک بــــروی این گیتـــــی
به مــــاه دلــــو همــــان یـــادگار یادت هست
به پیش قد تو ســــرو جهان کف خاک است
بگفتــــم و تــــو بخنـــدیدی یــــار یادت هست
چقــــدر محمود از آن بـــودن تـــو لـــذت برد
به عمـــــر خویش نکردم شمـــار یادت هست
--------------------------------------
جمعه 16 دلو 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 05 فبروری 2016 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل افغانستان