مخمس: احمد محمود امپراطور

بر غزل بانوی شعر و ادب سرزمین ایران باستان محترمه شهلا شهریاری

جــان داد دل، نــگار تو باشم ولی نشد

گلبـــــــرگِ شاخسار تو باشم ولی نشد

پیوستــــــــه در دیار تو باشم ولی نشد

می خواستـــم که یار تو باشم ولی نشد

هــر روز بیقــــــرار تو باشم ولی نشد
*************************

زخــــــم که خـــورده ام ندارد مرهمی

اشک دو دیـــده ام برود همچو شبنمی

ختم حیـــات بهتر از این درد و ماتمی

می خواستم که جان بدهم تا فقط دمی

همــــــراه تو ، کنار تو باشم ولی نشد
*************************

ای باده نوش من تو اگر ساغرم کشی

با لـــــــذت لبـــا لب خود زیورم کشی

می گویمت خـــدا تو اگــر کافرم کشی

می خواستم که ساز شوم در برم کشی

چنگ تو و ســـه تار تو باشم ولی نشد
*************************

شیـــــرین ترین اسم فقط بـــود نام تو

در پیش من که بود خجستـــه کلام تو

قـــــــربان پایــــداری عشق و دوام تو

می خواستـــم به شوق بیفتم به دام تو

در بنـــــد تو، شکار تو باشم ولی نشد
*************************

محمود در پی تــــو بسوزد ز نا رسی

هرجــا که یاد از تو کنم است مجلسی

شهلا ِ شهــــریاری بود یار و مونسی

در روزهـــای سرد زمستان بی کسی

می خواستـــــم بهار تو باشم ولی نشد
*************************

پنجشنبه 20 حوت( اسفند ) 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 10 مارچ 2016 میلادی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان