وطن در روی سنـــگِ خاره دارم
دلــــی بشکستـــــه ای آواره دارم
شـــــدم تا ترجمــــانِ غصه و درد
زبـــــانِ مــــردمی بیچــــاره دارم
دماغـــــم پر بُوَد از بـاده ای شوق
طبــــعِ شـــور افکن میخواره دارم
میـــــانِ شعله ای جنگ است جایم
لبـــــــاسِ از آتشــــی خمپاره دارم
دلــم از دستِ نادان داغ، داغ است
فغــــــان از آدمی بیـــــــکاره دارم
ز دستِ مـــــه رخــــانِ بی مروت
ســـــرِ آشفتـــــــه، قلب پــاره دارم
من از این نقد و جنس هر دو عالم
غـــــم و ماتـــــم بخود پشتاره دارم
تنــــــم در انجمادِ درد خواب است
ولیــــــــــک آرزوی حـــــاره دارم
نه شیــــخ و زاهــــدِ مردم فریبـــم
نه همچـون دزدِ کـــوچه داره دارم
قنـــاعت پیشه ای ملک خود هستم
به قـــوتِ خویشتــــن زغــاره دارم
سفـــــر با پـــای همــت میکنـم من
نه شــوق موتـــــر و طیـــاره دارم
مرا دامن پراست از لخته ای خون
همیــن بس باشـــــدم فــــواره دارم
به محمود آیینـــــه بنــــدان عشقی
ســـــرا پـــــای تــــــرا نظاره دارم
========__========
جمعه 10 ثور ( اردیبهشت ) 1395 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 29 اپریل 2016 میلادی
ســــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان