بهــر کجا، به عشق خود، ز من دلم ربوده ای
تو هستی و، تو بوده ای، که این چنین ستوده ای
بــدامن شبـــــان تویی، به اوج کهکشـان تویی
زمین تویی، فلک تویی، از این همه فزوده ای
بهـــار سبـــز را بهاء، دل شکستــــه را عصا
نبــــود و بود هستی را، دریچــه ها گشوده ای
زمین مسخـــر تو شـــد، فضـــــا معطر تو شد
هرآنچه بستر تو شد، به روح وجان غنوده ای
یقیـــن و بــــاوری بمن، پنــــاه و یــاوری بمن
یگانــــه ســـروری بمن، ز من غمم زدوده ای
نمیشـــوم ز تـــو جـــدا، نمــوده ام بســـی خطا
مـرا گـــدای خویشتــن، نمــوده ای، نموده ای
نیـــکو و بهتـــرین من، به چــرخ ده نشین من
بخاک این جبین من، به عشق خویش سوده ای
بهـــر سخن، بهـــر نفس، فتــــاده یاد زود رس
صـدای ناله ای جرس، به زیر و بم سروده ای
در این سـرا و انجمن ، چو داغ لاله صد چمن
به هجـــرِ دلبــــرِ کهــن، تو محمود آزموده ای
--------------------------------------------
بامداد یکشنبه 19 ثور ( اردیبهشت) 1395 هجری آفتابی
که برابر میشود به 08 می 2016 میلادی
ســــــــــــــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان
