خورشید تابنده عشق | ||
بیـــــــــا که زنــــــدگی و، روزگار میگذرد
نسیــــم و؛ گلشن و؛ بــــاغ و، بهار میگذرد
به شــاخ و، برگِ گلِ عشق باز مستی کن
که تنـــــد بـــــاد ستـــــــــــم ناگوار میگذرد
زمانی فرصت عیش و، طرب غنیمت دان
که هر دقیقــــه و، ســـــاعت سوار میگذرد
نه قاضـــی ماند و؛ نه مدعی، نه شاهد قتل
ببیــــن کــــه متهـــــم و، چوب دار میگذرد
به هیــــچ کس بجهان خوب و، بد نمی ماند
سرشــــک و؛ داغ دل و، غمگسار میگذرد
کنـــــار آب نشستــن بمن چنیــــــن آموخت
که ســــــر به سنــــــگ زدنِ آبشار میگذرد
به عــــــرض تنـــگی آغوش خانه ام میساز
متـــــــاعِ خستــــــــــه دلان آشکار میگذرد
نفس که مایــه ای عمرست در سرای وجود
ولی چــــــه زود ز بــــوس و، کنار میگذرد
دلـــــم ز سال و، مــه و، روز تنگ میگردد
که گر هـــــزار کنــــی عمر، هزار میگذرد
شکست قــــامتِ من در جـوانی عیبِ نیست
همـــــــان که هست کنـــون استوار میگذرد
به محمود از می عشقت تو بــــاز جـــامِ بده
کـــــه این شـــــراب کهـن را خمار میگذرد
----------------------------------------
پنجشنبه اول میزان 1395 هجری شمسی
که برابر میشود به 22 سپتمبر 2016 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان
[ پنج شنبه 95/7/1 ] [ 5:42 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |