امروز یار و محـــــــــرم اسرار نیست نیست

باغ و بهــــــار و گلشن و گلزار نیست نیست

خود را بســوز و شعله ای از خویش در بیار

جــــز داغِ دل به میهنــــــم آثار نیست نیست

مشتِ پلیـــــــد، گشتــــــه شهنشاه ز خون ما

فاتــــح و غازی و سر و سردار نیست نیست

از پای تا به ســـــر که نــگاه میـکنی خر اند

هیــــچ حاجتِ به موره و افسار نیست نیست

از هر جناح جنایت و ویرانـــــگری رواست

آبادی خواهی گر کنــــی معمار نیست نیست

تیغی یکی به جـان یکدیـگر است تیـــــــــــز

اینهـــــا بجــــز پدیده ای اجبار نیست نیست

چشمــــان و گوش دولت ناکــــاره بسته است

ای نالـــــــه تا کجا؟ کسی بیدار نیست نیست

دل خاک شو که ارزشت از دست رفته است

بهــــــــرِ دوای دردِ تــــو دلـدار نیست نیست

دیوانگان ز شهـــــــر خود آواره گشتـــــه اند

جمعِ ز مست مُـــــرده و هشیار نیست نیست

ای کربــــــلا تو زینب خــود را به مـا بــــده

چندین هــزار حسین و عزادار نیست نیست

تا روز حشـــر خاک در و کوچــــه های من

می کن یقین ز کشتـــه بدهکار نیست نیست

روز قیــــــامت که بگوینــــد به ملک ماست

زین بیشتـــــر که حالت دشوار نیست نیست

از لختـــــه های خون عزیزان شدیــــم سیر

نــــان جوین و سایــــــه دیوار نیست نیست

ای ملتـــــم کمـــــــــی تو ز اسلاف پند گیر

اینگونه بی ثابتی ســــــــزاوار نیست نیست

یکسر خوریم خون و به حسرت نشسته ایم

آخــــــر چرا؟ بلنـــــــدی افکار نیست نیست

محمود هر چه می نگرد در دیـــــار خویش

جز قتــل و ظلم سر خط اخبار نیست نیست
------------------------------------------

بامداد شنبه 17 میزان ( مهر ) 1395 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 08 اکتوبر 2016 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان