اگر چه سخت دشوار است رنج ماه و سال آخر
چرا مینــــالی ای دل میــــرسد روز وصال آخر
ز بخت تیــــره تاکی من بدامـــــان شبـــان گریم
ز پشت بام گــــردون در زنـــد نـــور هلال آخر
زبانــــم قاصر از گفتار و قلبــــم شــکوه ها دارد
نفس در سینـــــه ام آتش گرفت آخــر مجال آخر
جهان در پرتــو خورشیــــد دانش می نهد گامش
چـــرا تقـــدیر ما شــــد انحصار دون و دال آخر
وطن در حال ویرانی و خاکـــم غرق خون باشد
ز دست حاکمــــــــــان سفلـــه و زاد قـــوال آخر
چه شد آن همت پامیـــــر و قهـر هندوکش از ما
که چشــــم ملت مـــا شد بســــوی بی کمال آخر
گــــران است آنقـــدر ها پاس ناموس و وفاداری
اگــــر پیـــــدا شود، باشد ز جمــــع احتمال آخر
نه فریادی، نه اضدادی، نه فکر و هوش آزادی
تو گویی وحشت را دید باشـــد چشـــــم لال آخر
به هر سو ظلم جاری است و ظالم برسر قدرت
یکی پیـــــدا نشــــد بــــا خویش آرد اعتدال آخر
بود پــــاداش خون شیـــــر مردان دلیـــــر اینجا
سر تابوت پرچـــــم، زیــر تصویرش مدال آخر
شود روز میســــــر تا تو را بینــــم خـــدای من
بدل دارم هـــزاران و هـــزار و یک سوال آخر
تن محمود هـــــــر دم بشکند از ماتـــم مـــــردم
غبـــارش میکشد روزی بسوی یــــار، بال آخر
--------------------------------------------
سه شنبه 19 دلو ( بهمن ) 1395 هجری آفتابی
که برابر میشود به 07 فبروری 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان