ای پـــــری رو مـــاهِ شغنانم تویی
گوهـــــرِ نغــــــزی بدخشانم تویی
دیـــــده ام بسیار خوبــــــانِ جهان
آنکــــه بنمودست حیــــرانم تویی
الفتـــم نبوُدَ به گل گشـــــت چمن
سنبل و نسیـــــرن و ریحانم تویی
کوه پامیـــــری، غــرور هندوکش
لالــــــــــه زارِ دشتِ الوانــم تویی
با ادایت کـــــــرده ی عالم تبـــــاه
ســــروِ آتش خویی خنـــدانم تویی
شادمـانی را ربــــودی از بــــــرم
باعثـی این چشــــــمِ گریــانم تویی
شب به زاری روز در ماتم گذشت
حاصـــلِ کشـــتِ پریشـــــانم تویی
نسخـــــه ها دادن طبیبــــان جهان
کاش دانستــــن کــــه درمانم تویی
عاشقت بــــودم کنـــــون دیوانه ام
زیورِ هــــر بیت و عنـــوانم تویی
میشوم کافــــر، نگویم چاره نیست
یــــارِ شـوخی نامسلمــــــانم تویی
تابکی محمود ســـــــازی در بدر
در ســــــرای عشق سلطانم تویی
----------------------
جمعه 13 حوت ( اسفند) 1395 آفتابی
که برابر میشود به 03 مارس 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل افغانستان