دایمـــا با خویشتـــــن در حـــــــال پیکاریم ما

از بــــری آرامــــش یکدیــــــــــگر آزاریم ما

دشمن نامــــوس خود خوانیــــم اهل فضل را

مشت خاییـــــن را به جان و دل خریداریم ما

هر یکی خود را علاج درد میدانیــــــم و بس

لیـــک بد بختِ گرفتـــــــــــاری، گرفتاریم ما

توسن بی کاه و جو میتـــــــازیم از جهل تمام

پیش اربابـــــــــان عالــــــم کنــــده افساریم ما

رفتــــه از خورد و کلانِ مـــا حقوق معرفت

بیــن خود در خانـــه و مسجــــــد کلنجاریم ما

آنقـــــدر از کاروان علـــــم ما پس مانــــده ایم

پنج هـــزار سال دیگر ز عالــــم بدهکاریم ما

از بری آبـــــادی خود خواب غفلت بــرده ایم

بهــــــرِ ویرانی خود هــــــر لحظه بیداریم ما

روی دشمن را شویــــــم آیینــــــه ی عالم نما

پیش رنگ چهــــــره ی خود نقش زنگاریم ما

ما غلط کردیم و خود را هیچگـــاه نشنـــاختیم

از الف تــا یــــا پــــی اورنـــگ و دستاریم ما

یک قدم در فکر آبــــادی نکوشیـــــــدیم دریغ

باغبــــانِ بی در و دیـــــوار و ســـر خاریم ما

آتش افروز است دشمن هوش خود باید گرفت

ورنه محمود هـــــر یکی در زیــــر آواریم ما
-------------------------------------------

بامداد چهارشنبه 16 حمل ( فروردین ) 1396 آفتابی

که برابر میشود به 05 اپریل 2017 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور