بیـــا که زندگیم بی تو سخت و اجمالیست

هــــــــزار گر بشود جمع جای تو خالیست

شکوه هر نــــــگه ات باور و امیـــد و یقین

تـــراوش گهـــــــر از لب ز فطرت عالیست

ز آشنـــــــایی ما سالهــــاست میــــگذرد

نه آشنـــــــایی امروز و ماه و امسالیست

اگر چه نامــــــه و پیغام از تو نیست مـــرا

ولـــــــی ز باد صبا از تو بوی و احوالیست

فــــــریب مدعیــــــان خذف فـروش مخور

که کرده ها شرر انگیز و گفته اغفالیست

ز نقــــــــــد زندگی خویش سود عشق ببر

که نسیه ها همه نقد است و نقد اکمالیست

ز گــــــــــرد باد حـــوادث زبون مشو هـــرگز

که خم شدن به خصــــم احتمال پامالیست

شغال و، شیـــــــــر شدن فخر آدمیت شد

تو گویی آدمیت ختـــــــم دوره ی دالیست

حقیقت از که بجــــــوی و اعتبــــار به کی

هر آنچه را که ببینی خیـــال و تمثالیست

جهان چو لعبتی مویین کمــــر بچشم آید

همین که وارسی پر درد و بدهن ذالیست

بس است ناله ی محمود ز هجر و غصه یار

که انتظار تمام است و فصل خوشحــالیست

23- 06 1391

هجری خورشیدی سرودم

احمد محمود امپراطور