مــــا همـــــان گم شدگانیـــــــم که پیدا بودیم
قطــــــره ی اشــک ولــی در دل دریا بودیم
از گلستـــــانِ ادبــــگاهی سخن گــــل چیدیم
عاشــق و شیفتــــــه ی نـــرگس شهلا بودیم
پیش معشوقه ی خود نقش هنــــر می بستیم
جوهـــری نا شـــــکنی عالـــــــــم بالا بودیم
غنچه سان در ورق سینه ی خود سوخته ایم
نالـــــه ی بیخـــودی و معنــــــی نجوا بودیم
نه فلک فرش قـــدم بود به ســر منزل عشق
صـاحبِ بدبـــــــه ی هستـــــــی زیبا بودیم
چشــــم از گردش مخمـوری خـود می نازید
مست از جـــــام می و ســــاقی و مینا بودیم
از ســـرا پرده ی خورشیدی عمل جوشیدیم
راز هــــا در دل ناگفتـــــــــه ی شبها بودیم
غلفت آمـــد به ســــر راهی سعادت محمود
ورنـــــه با خالق خـود روش و هویدا بودیم
--------------------------------------
بامداد جمعه 19 جوزا 1396 آفتابی
که برابر میشود به 09 جون 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور