ز لعـــــــل آتشیـــــن ات لذتِ قنـــد و عسل گیرم
ز هــــــر بیتِ نگاهت معنــــی حسنِ غزل گیرم
میــــــان خوب رویـــــان من خیالاتت بغل گیرم
کنـــــارت عمـــــرِ خضر و نوح را حداقل گیرم
تمــــــامِ مشــــکلاتِ زندگی بر خویش حل گیرم
---------------------------------------------
سپهــــرِ سبـــــزِ عشق و مذهب و ایمان من باشی
ادبگاه معــــــانی، مجلســــی عــــــرفان من باشی
فــــــدایت می شـوم روح و روان و جان من باشی
طبیب و دارو و هم نسخــــــــه و درمان من باشی
تـــــرا با چــــــار دین آسمانــــــــــی مستدل گیرم
---------------------------------------------
خریـــــــــدار تو هستـــــــــم نازنین، عالم تباهِ من
قیــــــــامت هم اگــــــر قایــم شود سویت نگاهِ من
جهــــــــان روشن شد از فیض جمـالت پادشاهِ من
دلــــــــــم را برده ی آخــــــــر کجاست اشتباهِ من
به جـــــــانِ دشمنانت لشـــــکرِ جنگِ جمل گیرم
---------------------------------------------
قــــــــدم بگذار روی سینه ام ای شوخ دوران کن
لبانــــــم را نمک پرورده ی لعـــــــلِ سخندان کن
تو اســـــم را مسمـــــــا امپـــــراطورِ بدخشان کن
خـــــزانِ زنــــــدگی را جوششِ فصلِ بهاران کن
نشد آخــــــر تـــرا با عـــــذر، از بین الملل گیرم
---------------------------------------------
دو پایــــــم بشکنی با سینـــــه می آیم به سوی تو
دو دستــــم بشکنی با دیــــــده می آیم به سوی تو
ســــــرم را بشکنی پیچیـــــده می آیم به سوی تو
دلـــــــم را بشکنی نالیــــــــده می آیم به سوی تو
کـــــه من نـــــورِ محبت را، ز احـکام ازل گیرم
---------------------------------------------
دمی با تو اگـــــر باشـــــم کنـــد این زندگی شادم
تصنع نیست با ســـــوز و گـــداز عشق هم زادم
که من در جان نثاری صد پدر مجنون و فرهادم
اگر چـــه شیـــخ و صـوفی و ملایان کرد ایرادم
هــــزاران بــــار دیگر اعنتا از نیک عمل گیرم
---------------------------------------------
به قـــــــدر هر دوعالم گر نباشی دردم افزون به
زمینِ دیـــــده ام بـــدون تو افتــــــاده در خون به
شوی هــر روز از روز دگر عاشق تر افزون به
تو باشی هست دنیــــا گر نباشی مرگ اکنون به
نبـــــاشد راه صحـــــرا دامن کــــوه و کتل گیرم
---------------------------------------------
صـــــدای سینـــــه ام در آسمان پـژواک میگردد
دلـــــــم با جلوه هــــــای عشق تو افلاک میگردد
سرم در هـــر قــــدم در پیش پایت خاک میگردد
گناهی این دو روزه عمـــــر آخـــر پاک میگردد
که من محمودم و بر خویش مرگ بی اجل گیرم
---------------------------------------------
جمعه 13 اسد 1396 آفتابی
که برابر میشود به 04 اگست 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور