تو، به انــــــدازه ای یــک بـــــاغ تماشا استی
تو عـــــــــروس سخــن عالــــــــــــم بالا استی
تو خودت گلشـــــن اندیشــــــــــه و رویا استی
تو جنــــــون حوصـــــله بــــر درد تسلا استی
تو همــــــانی که بهــــــر جــــــای محیا استی
.....................................................
تارک چـــرخ، به پای تو زند سجــده ای شوق
دیـــــده از منظر زیبـــــا تو افتـــــــاده به ذوق
طوطی باغچــــــه ات منتظر سبــزه ای طوق
کلک سیمرغ خیــالات تو خمیـــــازه ای سوق
تو گلــــی، آبــــی پـــــــــــروده ای دریا استی
.....................................................
دستِ نیــــرو هنـــــــر را نتــــــوان بست خلل
طبــــــعِ سرشــــار ادب را همه جا است غزل
عاشقــــــی ارث پـــــدر، خــــــاک بگردد اجل
که نشد دستــــــرسم دست تو و، قصــــــر امل
من چو مجنـــــون و تو افســــانه ای لیلا استی
.....................................................
چشــــم بر دیدن رخســــــار تو حیــــران دارم
از غمت روز و شبـــــان دیده ی گریــان دارم
نالــه از قلــــــه ای پامیـــــری بدخشـــان دارم
دل نــــگو، در بغلم سینـــــه ای بریــــان دارم
همـــــــــدم و، همسخــنِ دامـــن شبهــــا استی
.....................................................
فــــرش پیش قـــــدمت از چمــــــن و لاله کنم
خویش را عاشق شوریده ســــــــر و، واله کنم
سفـــــــر از کـــــابل و، از بلــخ به بنگاله کنم
ز ثـــــــری تــــــا به ثریــــــا روی دنباله کنم
جرم ات این است که معشوقه ای رسوا استی
.....................................................
چه شـــــــود پادشـــــاهی من که غلامت باشم
شوی صیـــــــاد و منم بستـــــه به دامت باشم
گر شراب ات نشـــــدم مطـرب و جامت باشم
دهـــی دشنـــــــــام ولــــــی زیب کلامت باشم
هر گنـــــــاهی که کنــــــی پاک و مبـرا استی
.....................................................
تو که باشـــــی بشود لـــــــذت دنیـــــا حاصل
نامه و، قاصـــــد و، پیغــــام بـــــگردد باطل
زندگی تازه کنـــــد رنگ و رخـی خود عاجل
پـــــرده ها پـــــاره شود جمــــــع بگردد حایل
که تــــو آن واقعیــــــتِ هستــــــــی دنیا استی
.....................................................
دست خود ده و، ز ســـر، عهدی وفاداری کن
چشــــم بـر بنـــــد و، نگاه عالـــــم بیداری کن
از سـرِ لطف به ما تـــــرک زیــــان کاری کن
یـــــــاری گـــر نیست دلت آمــــده باداری کن
چشـــــم اُمیــــد به امـــــروز و به فــردا استی
.....................................................
نامِ زیبــــــا تو شـــــورِ دل و، تــاب و تب من
هــر دو عالـــــم ز سرِ لطف تو شد مکتب من
درس آیـــــــاتِ لبـت دیــن من و مــــذهب من
عاشقــــی، پاک دلـــی، شد بجهان منصب من
پیــش محمود یـــــــکی بـــــودی و یـکتا استی
.....................................................
بامداد جمعه 27 اسد 1396 آفتابی
که برابر میشود به 18 اگست 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور