تاکــــه نـــــامِ مـــــرا صدا کردی
بدلـــــم محشــــــری به پــا کردی
شـــدی نزدیک و بُردی از هوشم
زیــــــــور حســــن رونـما کردی
من به چنـدین هزار امید و هوس
همــــــه با غصـــــــه آشنا کردی
نگرفتــــی مـــــرا در آغــــوشت
آه بــــی همتــــــی چـــــرا کردی
لب ندادی ز بیـــــــم رســـــوایی
آب را خضـــــر بی بقــــا کردی
کمـــــرم را شکستــــی و رفتــی
پیـــر خود را تو بی عصا کردی
ســـــر سپــــــرده بُدم ندانستــــی
دل سپــــــردم دلــــم کجــا کردی
دیدی اشک مـــــــرا و خنـــدیدی
تو به خـــون دلــــم شنــــا کردی
دین و کیـــش تــــــرا ندانستـــــم
بی مـــــروت مـــــرا جزا کردی
تو نگفتـی چه دیــــــدم از دستت
درد را بهــــــــــر من دوا کردی
خود تعجب کنی به گفته ای من
یا که گویــــی توهـــم بلا کردی
امپراطور تشنـــــــــه کــامت را
پیــــش محمود بی نــــوا کرََدی
-----------------------------
بامداد جمعه 03 سنبله ( شهریور) 1396 آفتابی
که برابر میشود به 25 اگست 2017 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور