سفارش تبلیغ
صبا ویژن

خورشید تابنده عشق
قالب وبلاگ
لینک دوستان

تلخ آمدم از زنده گی


تلخ آمـــــــــدم از زنده گی ایکــــاش بمیرم

از بار غـــــــــــم عشق تو افتـــــاده به زیرم

انساج وجودم بمن است چون غل و زنجیر

یعنــــــی که به زندانــــم و در بند و اسیرم

پهنــــای فلک در نظرم منظری خون است

دردم شده افـــــزون ز دیــــــروز و پریـرم

از طالعــــی خوابیده ی خود من گله دارم

یکبــــــار نشد قسمت من دست تو گیرم

از خون دلم کاسه ی صبـــــرم شده لبریز

فریـــاد کشم من دیگر این غــــــم نپذیرم

کم نیستــــــم از زنده گی و هستی دنیا

از دیـــدن روی تو کــــه من سخت فقیـرم

با بخت سیــــه مشکلی را حل نتوان کرد

بگزار ببینــــــم چــــــه کنــــــد ذاتِ قدیرم

این سینـه ی "محمود" هدفِ تیر بلا است

گـــــر از تو نخوردیـــــم بـــزن لایقِ تیرم

----------------------------------------

جمعه 25 حوت 1391 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 15 مارس 2013 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان


[ شنبه 91/12/26 ] [ 9:58 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

سیمرغ خیال

 

آیـــــــــا شود آنــــــــروز تــــــــــرا باز ببینم

همراهـــــــــی خودم همـــــــدم و همراز ببینم

از قــــامت استــــــــــــاده ی شمشــــاد غمینم

در صحن چمن ســــــــــــــــــرو ترا ناز ببینم

از همـــــــرهی با مـــــــردم نااهل به گریــــزم

یک یـــــــار و انس نیست که دمســـــاز ببینم

با تو بشــــود زنده گی تمـــــــــــــــدیدِ دوباره

انجــــــــــام چنیــــن زنده گی آغـــــــاز ببینم

دست تو بگیـــــــــــرم بــروم گوشه ی خلوت

دور از رقبــــــــاء تاکــــــــه تــــرا ساز ببینم

در باغ خِـــــــــــــــرد استی نوازشــگر معنی

من گلشن ِ زیبــــــــــــایی گلبـــــــــــــاز ببینم

هــــــر جای که باشـــــی به بلنـــدا تو قرینی

من جلوه ی ســـــــــــــرو تو سرافراز ببینم

سیمــــــــرغ خیــالم شده افسرده و غمگین

بر گــــــــرد و بیـــــــــا تاکــــه فلکتار ببینم

جان چیست؟ ولی میکنم هـــــر لحظه فدایت

آن دم که تـــــــرا با خود هـــــــم آواز ببینم

محمود وشــــان رخ بگــــــذارم به کف پات

جانانـــــــــه ی خود را کــــه چو ایاز ببینم

-------------------------------------------

چهارشنبه 23 حوت 1391 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 13 مارس 2013 میلادی

ســـــــــرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان


[ چهارشنبه 91/12/23 ] [ 9:4 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

ahmad mahmood imperator

 

شعــــله زد به قلب من دیـــــــدم آن شنیدنها

از نسیــــــم جســــــم تو عطر کرد وزیدنها

از اپارتمـــــــان خود دیـــده ام کـه می بینی

تــــــــا به کی به حـــــال من دیدن و ندیدنها

عشق من زلیخایی حسن توست چون یوسف

از حیـــــا مـــــرا کشتــی بهــــــانه آفریدنها

پا گـــزاری تا در پـارک یــــاد من وطن آید

کوهســـــار و کبک مست پای نــاز چیدنها

تـــار هـــای زلف ات را باد تا پریشان کرد

رشتــــــــه های جـــان من پود شـد تنیدنها

هــر قـــــدم که بگزاری بسم الله بگویم من

فــرش مقدمت قلب است ترسم از طپیدنها

رشته ی وصالت را کی نهـــم رود از کف

یک نفس نگیـــــــرم دَم از پس ات دویدنها

شب نمیبرد خوابم بستر است بمن چون خار

اشک چشم ِمن خون شــد از غمت چکیدنها

مفتی و ملای شهـــــــــر باده را نموده منع

کی شود که از لعلت می کنـــــــم چشیدنها

تا شنیده اند از تو وصف حسن و زیبـــایی

عاشقـــان بهرجا است پشت دست گزیدنها

بسملم بخاک و خون اوفتــــاده ام مجروح

اینچنیـــن نمی باشــــد دست و پــا بریدنها

شورو شیون "محمود" پا فـراتراز شهرماند

ای غـــــزال مست من تا کجـــــــا رمیدنها

---------------------------------------

دوشنبه 21 حوت 1391 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 11 مارس 2013 میلادی

ســـــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان


[ دوشنبه 91/12/21 ] [ 8:29 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

ahmad mahmood imperator

 

آزاد آمدیـــم و به آزادی جــان دهیـــم

از بیـــم دام و دار غلامـی نمی کنیــم

امپراطور


[ دوشنبه 91/12/21 ] [ 8:43 صبح ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

 

 

احمد محمود امپراطور

 

وای بسمل شــــــدم و تیـــر ِخطایت صدقه

سـرو ِمــــوزون تو و نــــاز و ادایت صدقه

محشـر آراستــــــه است نوگل ِرویت هر جا

عطــــر ِگیســــوی تو و، آب و هوایت صدقه

بگذری گاه و گه از کوچه ی عشــــاق زمان

زیر چشــــــم یک نگه بر حالِ گدایت صدقه

وعده ی آمدنِ خود کنــــــی امــــــــروز پگاه

هم خلافِ تو و، امــــــروز و صباحیت صدقه

به هزاران هــــــــــزار بوسه شکستن دارم

تن زیبـــــــــای تو و هـــــم کفِ پایت صدقه

کی شود بشنــــومی بار دگیــــــر الفاظت

لهجـــــه ی سچــــه و پیوند گپهایت صدقه

چون زلیخا منشان استی خریــدار چو من

یوسف ات می شوم و قدر و بهایت صدقه

ضیمران رویــدی هر جا که قــــــدم بگذاری

خاک راهـی تو و، هـــم رنگِ حنایت صدقه

یک یک اعضای ترا صدقه شوم کــم باشد

لعــــل میگون تو و سبـــــــز قبایت صدقه

خبرت داده رقیبــــان که من هستم ناجور

ناله و گریه و هــــــم دست دعایت صدقه

رفته ی نسخـــــــــه بیاری ز طبیب حاذق

من فـــــدای تـــو و ، دارو و، دوایت صدقه

بسپــار هـــر چه خداوند به "محمود" کند

جانِ او گشتـــــه هلاکی تو خدایت صدقه

------------------------------------------

یکشنبه 13 حوت 1391 هجری خورشیدی

شفاخانه 400 بستر

ســــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل - افغانستان


[ چهارشنبه 91/12/16 ] [ 8:32 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

ahmad mahmood imperator

 


آیــــــا به عشق گشتــــــــه ی دیــــوانه ی چو من


از خویش رفتــــــه و شده بیــــــــــگانه ی چو من


از انتظــــــار و صبــــــــــــر و تحمـل شــــدم کباب


کس از جـــــــــگر نه پُختـــــــــه پریزانه ی چو من


اینجـــــــا که پا نهــــــــــاده ام از ســر گذشته ام


در قتـــل گه تو دیـــــده ی؟ مـــــــردانه ی چو من


عشق است خدا و بنـــــــده ی عشقش همین منم

بهر طلب نرفتـــــــــه به هــــــــــر خانه ی چو من

نادیده چشــــــــــم ساقی و صهبـــــا و خمــــر می

ســر ناکشیـده جامـــی و مستــــــــــانه ی چو من

این دل هــــــــــــزار راز نگفتــــه، نگفتـــه است

گوش دل است که بشنــــــود افسانه ی چو من

در بــــــــــزم عشق و انجمــــن حسن و معرفت

شمع خـــــرد بســـــــوزدی پـــــروانه ی چو من

ما را شنـــــــاس پیـــــــــــــر خرابـــــات بس بُوَد

زاهـــــــــــــد کجــــا شناسدی رندانه ی چو من

بشکستــــــه ی تو عهــــد و وفا را ز خود سری

گو بهـــــــر من بیـــــــــابی تو جانانه ی چو من

من امپراطور دلــــــم و فخــــــــــــــــــرم این بُوَد

بطن صـــــــــدف نـــــداردی دُردانـــــه ی چو من

-----------------------------------------------

دوشنبه 07 حوت 1391 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 25 فبروری 2013 میلادی

ســـــــــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور


[ دوشنبه 91/12/7 ] [ 8:59 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]


ahmad mahmood imperator


عشق تـا جــولان عیــــــانی می کند

درد دلهــــــــــــــــا را زبانی می کند

طرف صحـــــرا باز خوانی می کند

اینـــــــکه طاقت ها جوانی می کند

ناتــــوانی، ناتــــــــــــوانی می کند

 ————-

صحبـــت جــــــــاهل نمی گـردد پند

سـود از موزی چه است غیر از گزند

نیست حــــــــرف جهل ما را در پسند

گر همـــــــه خاک از زمین گردد بلند

بر ســــــــــر مــــــا آسمانی می کند

————-

بخــــــــــردان زار و نحیف افتاده است

حـــــــرف حق گفتن خفیف افتاده است

زشت و زیبـــــــــا هم ردیف افتاده است

بســکه فطرتهـــــــــا ضعیف افتاده است

تکیـــــــــــــــه بر  دنیایی فانی می کند

————-

حرص افتــــــــــاده است در دام ِهوس

گر بود قــــــاضی و، هم دزد و عسس

نیـــــت انسان به او کـــــــــافیست بس

نیست اینجـــــــــا کس کفیل هیچ کس

زنــــــــده گی روز رســـــــانی می کند

————-

غلفت یـک لحظه، از خود رستن است

رشتــــــهء عهد و وفــا بگسستن است

درب امیـــــــــد کســان را بستن است

عصمت از تشویش دنیا جستن است

نفس را این قحبــــــــــه زانی می کند

————-

مجلس عشق و جنون را ساز نیست

رفتــــن و بـــر گشتن مــــا باز نیست

در نیاز است هیــچ کس در ناز نیست

در تب و تــــاب نفس پـــرواز نیست

سعــــــــی بسمل پرفشــــانی می کند

————-

موج گلــــــــــزار از نوای بلبل است

مستی ساقی ز مستــیء مل است

زنده از شور قیــــــــامت بسمل است

قیــــد هستی پاس ناموس دل است

بیضه واری آشیــــــــــــــانی می کند

————-

ساز و بود هستیـــــــــم خامش زند

رشتــــــــــــــهء ابیات من کاوش زند

هــــــــــر که از آن جرعهء آبش زند

از چه خجلت صفحــــــه ام آتش زند

چون عرق دانــــــــم روانی می کند

————-

کــــــــــــاروان محمل کش بانگ درا

نیست آرامـــــــــی به غیر از ماجرا

شادمـــــانی اندک و، غم هر که را

هرکه را دیدم درین عبـــــــرت سرا

بهر مُــــــــردن زنده گانی می کند

————-

نیست منظور دلــــــــم سیر چمن

گلبن و گلــــــــــــزار و بوی یاسمن

فــکر صحــــــرا دارم و دشت و دمن

بیدماغم غیـــــــــــر دل زین انجمن

هـــــــر چه بر دارم گرانی می کند

————-

بس ز دوریش به خود آشفتـــــه ام

خصلتی دیوانـــــــــه را بگرفتـــــه ام

دانهء اشــــــکم به مژگان سفته ام

آنقــــــــــــدر از خود بیادش رفته ام

کاین جهانـــــم آن جهانی می کند

————-

است ما را شـــــــــوری و حال دگر

مجمعی ما بخـــــــــــرد و اهل هنر

در سرایـی عرفــــــان می کن گذر

هیچ می دانی کیــــــــم ای بیخبر

شاه ما را پاسبـــــــــانی می کند

————-

هست محمود 
مخلص عالی مقام

شهد می گیرد ز اشعـــــارش بکام

موج ابیــــــــات است بر وفق مرام

کلک بیـــــــــــدل هر کجا دارد خرام

سکتـــــــــه هم ناز روانی می کند

————-

این مخمس را بتاریخ 18 سنبله 1391 هجری خورشیدی سرودم

احمد محمود امپراطور 


[ جمعه 91/12/4 ] [ 4:14 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

احمد محمود امپراطور


مــــــه من از پس این ابــــر گــــردون دیدنت نازم

حجاب نـــــــــــاز در شام خـــــزان پوشیدنت نازم

به ســــان غنچـــــه در ابیــــات خود روئیدنت نازم

چو ســــــرو از نـــــــــاز در جوی حیا بالیدنت نازم

 چو شمع از ســـر کشی در بزم دل نازیدنت نازم

—————-

طلوع پرتـــــو خورشیــــــــــــد شد از نور ایمانی

شکسته مرزو سرحد را بخود این عشق طوفانی

حریم حیـــــــرت دل باز شد از چشـــــم حیرانی

همــــــه موج شگفتن می چکد از چین پیشانی

گلستان حیــــــــــــا در غنچه گی پیچیدنت نازم

—————-

به انفاس مسیح شمشیر بازی هاست کاکل را

ز روی نـکهت تو رنـــگ و بو است خرمن گل را

نوا و صوت و الحــــان تو استــــــاد است بلبل را

گهی از خنــــــــده گاهی از تغافل میبری دل را

دقــــــــائق های نـــاز دلبــــــری فهمیدنت نازم

—————

چه شد یوسف که بیند این بـــرادر های قاتل را

پدر شد کور و درمـــانی نشد این خیل جاهل را

گهــــــر می باید و قــدر گهــــــر پرداز ِ عاقل را

به بــــــازار تمنا گوهــــــــــــــــــر بحر تغافل را

به میــــــــزان عیاری هر زمان سنجیدنت نازم

—————

کند مدهوش عالم چهـــــــره و روی پریسایت

قـــــدم هر جا نهی گل رویــد از خاک کف پایت

شود غــــــرق محبت هر که بیند نیــم ایمایت

زبـــان شانــــــــه می گوید بزلف فتنه پیــرایت

که با این سر کشیها گرد ســــر گردیدنت نازم

—————-

به جلوه تا در آید قامت ســــــرو سمن سایت

دل کبک دری خون گـــــــــــردد از رفتار زیبایت

شقایق داغ دل دارد ز رنگ ســـــرخ لب هایت

ز شبنـــم اشک میریزد صبا ای غنچه بر پایت

به حال گریــــــهء آشفتــــــگان خندیدنت نازم

—————

دل محمود سرشار است از هر چار سو بیدل

زمین و آسمـــــان را یافت تا شد رو برو بیدل

بیــــابد عالـــــم ِ دل تا نمــــــاید گفتـگو بیدل

بدست مردمــان دیده صبــــــح وصل او بیدل

گل حسرت ز گلــــــــــزار تماشا چیدنت نازم

—————–

دوم عقرب 1391

کابل – افغانستان

احمد محمود امپراطور


[ جمعه 91/12/4 ] [ 2:13 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

ahmad mahmood imperator


اگر تو باز نــگردی


ز  غصه  خواهم مُــــرد

 به  پشت  پنجــــــره  ها


به   نیمـــــــه ی   شب ها


بیــــاد خاطـــره ها


بیاد  خاطر شیــــرین  آخرین  نگه ات

که دست گرم  تو از دست من  جدا میشد

که  لرزه  در  تن   تو

او  غصه  در  دل  من،  بار خویش  می افــــزود

و  اشک  دیده ی تو  هم،  ز جام  چشمانت

بدامن صدفِ خویشتن گهر میریخت

اگر تو  باز نــــــــــــــــگردی

چگونه  خواهم زیست؟

نگاهی من همه تصویــــــــــــر دیدن تو کشد

وجود  من  بوصال  وجود تو مایل

ز  دیده امــــا  دور

به  قلب  من  نـــــــــزدیک

تو باز  خواهــــــــی  گشت

ولی  زمانیکه من مُرده ام ز فــــــــرد غمت

بیایی و  تو بجویی مرا به دهــــکده ام

نه یابیـــــــم  صد حیف

به  کنج ِ قبرستان گوری  را که سبزه در  او

دمیده همچو حریـــــر

نهان شده کسی که تو آرزو داری

جوابی این  گنـــه ات  را چگونه خواهی داد…؟

————-
 

برف ریزان هزار و سه صد و نود یک

کابل افغانستان

احمد محمود امپراطور


[ جمعه 91/12/4 ] [ 1:59 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]

احمد محمود امپراطور


جهان از حسرتـــــــــــــم شد در نظر بیگانه،بیگانه

 

همین صحرا خوشست ناید خوشم کاشانه،کاشانه


 بگلـــــــــــــزار تنت من می شوم پروانه، پروانه


دلم از غصه شد چون خانه ی غمخانه، غمخانه


کند این غصه یکروزی مــــــــــــرا دیوانه، دیوانه
———————

دماغـــــم نشه  و مستی دو عالم است از باده


منـــــــم آن عاشقی ناز تو و سرشـــــار و آزاده


خوشا روزی رویم هر دو به یک منزل به یک جاده


خوشا عشق من و عشق دو مفتون و دو دلداده


شود در بین مـــــــــردم عاقبت افسانه،افسانه

———————
مرا آن قامت ســــــــــرو تو بنمود است حیرانم


بصحـــــــــرا و به کوه و چشمه و دریا غزلخوانم


نشد یک جبهه آبی تا غبــــــــار خویش بنشانم


مرا پیوسته آزارد از این لب تشنــــــه گی جانم


نشد از بحر هستــــــی حاصلم دُر دانه، دُر دانه

———————
برو زاهد من امشب میشوم با خویشتن همراز


بکنج چله با صوفی و واعظ کی شوم دمســـاز


همین ســــــاز بزرگی های دل را کرده ام آغاز


چنــــــــان شور جنون دارم که در زنجیر نایم باز


رهایـــــــم گر کنی امشب روم میخانه، میخانه

———————
کشم از هجر رویت روز شب من سخت دشواری


تنـــــم بیمــــــــار شد از غصه و از رنج و ادباری


مرا اندر کنـــــــــارم همچو تو بایست غمخواری


همی در سینــــــــه مرغ دل نوا دارد بصد زاری


نمی گویـــــــــم دیگر حرفی بجُز جانانه، جانانه

———————
حریــــــر دیده ی محمود باشد در رهت هموار


ببوسد آن کف پای بــلورین تـــــو در رفتـــــــار


زبان یاری کند تا وصف حسنت را کنـــــم تکرار


“ثنـــــــا” آن شوخ ناز آید به تمکین جانب بازار


کند یک عالمی بی می چنان مستانه،مستانه

 ——

بیست و چهار قوس هزار و سه نود یک هجری خورشیدی

کابل  -  افغانستان

احمد محمود امپراطور


[ جمعه 91/12/4 ] [ 1:54 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

موضوعات وب
امکانات وب


بازدید امروز: 422
بازدید دیروز: 554
کل بازدیدها: 1210039