سفارش تبلیغ
صبا ویژن

خورشید تابنده عشق
قالب وبلاگ
لینک دوستان

میشوم افســـــــــر اگـــــــر او شــوق باداری کند با خدنگ نــــــــــــــــاز خود بر مـــا سپهداری کند  دلبـــــــــــــر بی باک مــــا گــــــر فکر دلداری کند بخت نا فــــــــــرجام اگـــــر با عاشقان یاری کند یــــــــــار عاشق ســــــــــوز ما ترک دلآزاری کند ———- قامت استاده ی ســــــــــرو اش بمن شد آفتی چشــــــــــم زیبــــــایش ربود از من روال راحتی غیــــــــــــر من دیــگر ندیده این جمال و طلعتی بر گذرگاهش فــــــــــــــرو افتــادم از بی طاقتی اشــــــــــک لرزان کی تواند خویشتن داری کند ———- زخـــــــــــم های قلب من با سـوزن مژگان بدوز آی و این خلوتگـــــــــــه ی تاریــــک را آتش فروز میـــروم از خویش تا یـــــــــــــاد تو میــآرم هنوز چـــــــاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز کو قــــــــــدح؟ تا فارغــــم از رنج هوشیاری کند ———- تیــــــــــــــر از چاچ کمان خود بمن میـــــکن رها خون خود در دفتــــــــــــر دست تو میسازم حنا عشق کی گـــــــــردد بمرُدن از دل عاشق جدا دام صیــــــاد از چمن دلخـــــــــــواه تر باشد مرا من نه آن مرغــــــــــــم که فریاد از گرفتاری کند ———- یک جهان امیــــــــــد دارم، یک جهانم آرزوست کهکشانهای خُم نیــــلی بمن جام و سبوست گرچه آن مهرو کمــــــی بی اعتنا و تند خوست عشق روز افـــــزون من از بیوفایی های اوست میـــــــــگریزم گـــــــــر بمن روزی وفــــاداری کند ———- کو دمــــــــــــاغ مست تــا نوشد ز جام مـا مُلی کیست؟ تا داند هـــــــــزاران داستـــان از بلبلی هریکی افتاده می بینــــــــــــم به زنجیر و غلی گوهــــــــــــر گنجینــــه ی عشقیم از روشندلی بین خوبــان کیست؟ تا مــــــــا را خریداری کند ———- از محیط و کشــــــــــــور ممتـــــاز می آید رهی با هـــــزاران عشق و سوز و ساز می آید رهی در جمــــع اهــــــــــل ادب دمساز می آید رهی از دیـــــــــــــار خواجــــه ی شیراز می آید رهی تا ثنــــــــــــــــای خواجــــــه عبدالله انصاری کند ———– شد بهــــــــــــــاران تا نمودم این غزل را انتخاب امپـــــراطور عمق لذت بــــــــرد از این شعر ناب گلستـــــــان مـــــا معطـــــر بــــــاد از بوی گلاب میرسد با دیده ی گوهر فشان همچون سحاب تا بر این خـــــــــــاک عبیـــــر آگین گهرباری کند ——— یکشنبه 16 سرطان 1392 هجری خورشیدی که برابر میشود به 07 جولای 2013 میلادی ســـــــــــــــــــرودم احمد محمود امپراطور


میشوم افســـــــر اگـــــــر او شــوق باداری کند
با خدنگ نـــــــــــــاز خود بر مـــا سپهداری کند
دلبـــــــــــر بی باک مــــا گــــــر فکر دلداری کند
بخت نا فــــــــرجام اگـــــر با عاشقان یاری کند
یــــــــــار عاشق ســـــــوز ما ترک دلآزاری کند
_____________________________
قامت استاده ی ســــــــــرو اش بمن شد آفتی
چشــــــــم زیبــــــایش ربود از من روال راحتی
غیــــــــــــر من دیــگر ندیده این جمال و طلعتی
بر گذرگاهش فــــــــــــــرو افتــادم از بی طاقتی
اشــــــــــک لرزان کی تواند خویشتن داری کند
_____________________________
زخـــــــــــم های قلب من با سـوزن مژگان بدوز
آی و این خلوتگــــــه ی تاریــــک را آتش فروز
میـــروم از خویش تا یـــــــــــــاد تو میــآرم هنوز
چـــــــاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز
کو قــــــــــدح؟ تا فارغــــم از رنج هوشیاری کند
_____________________________
تیـــــــــــر از چاچ کمان خود بمن میـــــکن رها
خون خود در دفتــــــــــــر دست تو میسازم حنا
عشق کی گـــــــــردد بمرُدن از دل عاشق جدا
دام صیــــــاد از چمن دلخــــــــواه تر باشد مرا
من نه آن مرغــــــــم که فریاد از گرفتاری کند
_____________________________
یک جهان امیــــــد دارم، یک جهانم آرزوست
کهکشانهای خُم نیــــلی بمن جام و سبوست
گرچه آن مهرو کمــــــی بی اعتنا و تند خوست
عشق روز افـــــزون من از بیوفایی های اوست
میـــگریزم گـــــــــر بمن روزی وفــــاداری کند
_____________________________
کو دمــــــــــــاغ مست تــا نوشد ز جام مـا مُلی
کیست؟ تا داند هـــــــــزاران داستـــان از بلبلی
هریکی افتاده می بینــــــــــــم به زنجیر و غلی
گوهــــــــــــر گنجینــــه ی عشقیم از روشندلی
بین خوبــان کیست؟ تا مــــــــا را خریداری کند
_____________________________
از محیط و کشــــــــــــور ممتـــــاز می آید رهی
با هـــــزاران عشق و سوز و ساز می آید رهی
در جمــــع اهــــــــــل ادب دمساز می آید رهی
از دیـــــــــــــار خواجــــه ی شیراز می آید رهی
تا ثنــــــــــــــــای خواجــــــه عبدالله انصاری کند
_____________________________
شد بهـــــــــــــاران تا نمودم این غزل را انتخاب
امپـــــراطور عمق لذت بــــــــرد از این شعر ناب
گلستـــــــان مـــــا معطـــــر بــــــاد از بوی گلاب
میرسد با دیده ی گوهر فشان همچون سحاب
تا بر این خــــــــــاک عبیـــــر آگین گهرباری کند
_____________________________

احمد محمود امپراطور

افغانستان


[ دوشنبه 92/9/11 ] [ 1:34 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

موضوعات وب
امکانات وب


بازدید امروز: 160
بازدید دیروز: 407
کل بازدیدها: 1211732