مخمس: احمد محمود امپراطور

بر غزل: حُسنیـَـــه عثمان داؤود

______
دلــم به غصــه گره خورده زیر ِ آوار است
هـــــوای نشو نمـــــا را خزان پدیدار است
نفس به سینـــه ی من تنگنای آزار است
مرا چه میشود امــــروز حال من زار است
گلوی خفــــــه من رفته در دَمی دار است
--------------------
نشد ز تو دگـر احــــوال و نه سر و درکی
بسوخت آتش عشقت مـرا چو شاهپرکی
تعاشی است بچشم و، بفـکر هوشپرکی
ز ناامیـــدی دیــــدار تو به هــــــر سرکی
صدای چرخش ارابـــه ها عـزادار است
--------------------
چو سرو سر بفلک است و، لیک پا به گلم
نمانده نشه و مستی به ساغــر و به ملم
ز نام توست به دیوان و دفتــــــــر و سجلم
مــرا چـــه میشود اینبـــــار ای عزیــــز دلم
که جاده های غمم سایــــه سپیدار است
--------------------
نمــــــــای نقش قدت را به دیده دوخته ام
به هـــر کجا شمع عشق تو بر فروخته ام
بجان و،دیده و، دل در رهی تو، توخته ام
ز آتش تب لب هـــــــــــای داغ سوخته ام
درخت سوگ جدایی همیشه پر بار است
--------------------
من از تراوشِ هجـــران و عشق می گویم
به هرکجا که بُوَد عشق، عشق می پویم
مبـــــر تو نـــام ز محمود نالــــــه می رویم
برای گریـــــــه ی بغضم بهانــــه می جویم
که روز روشن شهـــرم دگر شب تار است
--------------------
سه شنبه 12 قوس 1392 هجری آفتابی
که برابر میشود به 03 دسامبر 2013 میلادی
ســــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور