مخمس: احمد محمود امپراطور
بر غزل: جد بزرگوارم مرحوم مغفور داملا محمد ارباب محزون کشمی ========================= شهپــــرِ عشق کاش چون بال هُمـا بودی مرا همچــــــو مولانای بلخ رقص ِ سمـا بودی مرا دیــــــدن روی تو بی چــــــون چـــــرا بودی مرا کاش بخت و طالعــــــــم یک خاک پا بودی مرا تــا بدامــــــــــــان تو روزی آ شــــنا بودی مرا زهـــــــــــــر در جـام جوانی و ایاغم کرده است غفلت و بی باکــــی او بی دمـاغم کرده است یعنــی غصه هر کجـا باشد سراغم کرده است آرزو هــای وصـــــــال یــار داغم کرده است یک نفس آســــــوده گی در تن کجـا بودی مرا آتش بـــــــــودم که حـاصل غیـر خـاکستر نبود آیینه هــا از دو چشــــــم افـتاد و اسکندر نبود دل به جولان آمــــد و این خامه را مسطر نبود دلنشینــــــــــم در جهـان غیـر از غم دلبر نبود زنده گی بیـــــــــدرد بودن کــــی روا بودی مرا قاصد هـر جا میــــــروی از عشق من آوازه کن رنــــــــج من را با جفـای آن پــــــری اندازه کن در کمین آهــــــوی وحشی به صحـرا کازه کن ای صـبــــــــا از خاک کوی یار جانم تازه کن مـدتی شد آرزو هـــــــــــــــای شما بودی مرا ره کشیده خون چشـــــــم از دیده تا دامان مرا محمــودم یا میکنـــــــی دیوانه ی دوران مرا تیــــغ یکســــر میزنی با چهــره ی خندان مرا بعد مُـــــــــــردن کم نگردد عشق از جانان مرا رگ به رگ محزون همی عهد و وفا بودی مرا شنبه 11 جوزا 1392 هجری خورشیدی که برابر میشود به 01 جون 2013 میلادی سـرودم احمـد محمود امپـراطور
