رفت از پیش نظـــر فاطمـــه و لیــــلای من

در غم افتاداست از سر تا قدم اعضای من

تا شنیدم از کنار دوستان بر بست رخت

تا ثریا رفت شور و ، ناله و غوغای من

جام عمر خود تهی کرد از غمی دار فنا

لیک با مرگش شکست جام من و مینای من

این دل آرزده ام امشب بخون پر میزند

وای بر حال من و بر این ضعیفیهای من

اشک چشمم میکشد تصویر او در دیده ام

عالمی آیینه را بینی تو در سیمای من

خواهر ناز و چراغ دیده ی روز و شبم

بی تو امشب من چه سازم وای بر فردای من

چون کفِ خاکی که بر خیز ز طوفان بلا

هر دمی از جا به خیزاند تپیدنهای من

رفته طاقت از دل " محمود " خدایا صبر ده

ورنه از بی صبری خاکستر شود اجزای من

---------------------------------------------

چهارم دلو 1391 هجری خورشیدی

سرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان